Ik geloof dat ik zolang als dat ik al paardrijd al probeer om een springcarrière van de grond te krijgen.  :') Dressuurmatig prutsen we inmiddels een leuk stukje van ons af. Het springen is helaas voornamelijk gebaseerd op valpartijen en daardoor angst en twijfel. :(:) Voor het springen niet direct de hulptroepen die je uit de kast zou trekken. :n

 

Al eerder eens bij ons vaste speelparadijs ‘Stal Wenning’ geroepen dat als ze een rondje springen voor watjes organiseren ik van de partij ben. Belofte maakt schuld en als je dan de volgende mogelijkheid voorbij ziet komen….en je mannetje (… c.q. groom … c.q. steun en toeverlaat … c.q. taxichauffeur <3) wil nog een dagdeel opofferen….dan ga je bepakt en bezakt richting Zutphen voor een crosslesje.*\o/* Gelukkig niet alleen. In Marieke nog een andere jankerd gevonden die ook de moed bij elkaar geraapt had. :')

 

 

Natuurlijk net mijn springzadel verkocht, :roll: want dat springen werd niks. Nu natuurlijk balen. Straks doen we het hartstikke leuk en krijgen we de smaak te pakken. Ik zeg maar zo …. hoop doet leven …. keep on dreaming. _O- Eenmaal aangekomen wonderlijke zelfreinigende witje (soms is regen best handig O:)) gepoetst, opgezadeld en ….. chaps ….. of rijlaarzen …..of chaps …. of rijlaarzen ….. of chaps … of rijlaarzen…..of chaps…..of rijlaarzen  *D aangedaan en beugels ingekort. Wel 3 heule gaten….moet wel leuk blijven hè voor een echte met lange benen zittende dressuurmiep. O:) Met als een trekharmonica opgevouwen benen de baan in. :=

 

De hindernissen in de baan zagen er best heel goed te doen uit……jikes. :=-O-:')  Witje werd een halve meter kleiner en kroop en sloop tussen alle eventingmonsters door. :wow: Ik dacht eigenlijk alleen maar aan het spetteren in de waterbak. Voor nu eerst maar even acclimatiseren. Parcours was overigens iets anders als op de foto, maar het geeft een mooi beeld van wat er zoal stond. 8-)

 

 

Rustig losgereden en toen was het toch echt langzaam aan tijd om wat met die hindernissen te gaan doen…..JANK. :=  Marieke aan jou de eer om te starten. O:) Eerst het paars witte kruisje. Hoogte was zelfs in stap nog prima te pruimen. Pony says nope ain’t gonna happen >;) ……  en ik ….och poppetje dat ik ben O:) …..mis het lef om er met volle overtuiging op af te rijden….dus doet u maar even 1 plankje op de grond voor deze janksnor. *D Plankje op de grond en toen mocht het wonder geschieden. Mefroi tilde haar pootjes op en struikelde er elegant overheen. 8-) Paar maal herhaalt en het kruisje weer in ere herstelt. Pfieuuuuuwwwww de kop is er af en we leven nog. _O- Oksels bij elkaar houden want het eerste angstzweet dient zich aan. %)

 

Nou Susan als je dan dan het kruisje gehad hebt dan mag je doorsturen naar het rood witte hekje. Fok….hekje???  :wow: Dat zei ze niet :oo …..shit dat zei ze wel. -O- :') Niet zeiken Suus. Tena-powerrrrr en goan met die pony. ~~}>

 

 

Dikke doei dus!!!! :evaw: Als jij niet zegt dat het moet…..dan denk ik er nog even over na. }>  Na een kleine twijfel en weer opnieuw aanrijden ging ze er geheel boven mijn verwachting overheen!!! WHAAAAAAAAHHHHHHH knap witteke. *\o/* Dit wordt onze dag en wij gaan gewoon olympisch twijgje struikelen!!! 

 

 

 

 

Potverdikkie wat is ze toch mooi uitgegroeid. :+: Vond haar al een plaatje om te zien, maar als ik de foto’s hierboven bekijk…..sjucht….waan ik me weer even in de goede oude pennytijd. :+:

 

Terug naar het olympisch twijg huppelen. Zo met de aanwijzingen van Sabine zowaar ook het roodwitte hekje overleefd. :=  Ineens kregen we de smaak te pakken. =:) Op naar het witte hekje. Geen idee waarom, maar twijfelde zelf enorm bij het obstakel en bij twijfel moet je niet rechts inhalen zeggen ze wel eens.  Pony says nope again….

 

 

Effekes afgeleid tijdens het substantieel weigeren :')…. just smile en be pretty naar de voorbijgangers op de dijk. *D

 

 

Toch ben ik gezegend met een pony die het echt voor me wil doen.  Dus ook met twijfel er toch overheen. <3<3

 

 

Knappe merrie. Overigens niet denken dat het dan vanzelfsprekend gaat …. er zijn meer wegen die naar de andere kant van het hekje leiden… O:)

 

 

Met nog een beetje meer twijfels opnieuw aangereden. := We gingen er over, maar ze tikte het hekje om. Zo ver ik mij kan herinneren omdat het tempo veelte laag lag.  -O-

 

 

Inmiddels had de angst zijn koffer al gepakt en waren de lef en doorzettingsvermogen opzoek naar een last minute reis. :(:) Nou niet piepen Suus. Hindernis staat weer … je leeft nog …. even het kruisje en het rood-witte hekje mee pakken en dan gewoon weer op het witte hekje af. ~~}>  Goed plan! :=

 

We kwamen …. we zagen ….

 

… en stapte met het achterpootje in het hekje …. -O-

 

….ik kon nog net mikken om niet op de boomstammen te vallen. Elegant met je gat in het zand. Bummer!!!! ;(;(
Ding-dong angst stond gezellig met de koffer in de hand en de teddybeer onder de arm op de stoep. :wave: Ik kom voorlopig even bij jou logeren. :Y) Kamertje van lef en doorzettingsvermogen is zojuist vrijgekomen. O:)

 

Pony was op een paar ontbrekende haren na helemaal oké. :(:) Ik heb het zand van me afgeklopt ben een soort van heldhaftig :nweer opgestapt … en toen was het blanco. -O- Heb nog wel het kruisje gesprongen wat ze braaf deed, maar het rood-witte hekje durfde ik al niet meer. -O- Nog een poging gewaagd met de boomstammetjes wat na heel veel gedoe en aan de hand mee nemen in stap nog is gelukt.

 

 

Een beetje een domper op het toffe begin was het wel. -O- Waar overigens niemand iets aan kon doen. :(:) Mijn ervaring met springen is zeer beperkt en bijna allemaal eindigen ze in het zand.  #) Precies de plek waar ik alleen in combinatie met een handdoekje, parasol en de zon wil zijn. {:}

Eindconclusie is dat ik voor haar gewoon niet de geschikte persoon ben om het haar te leren. Het zit er bij mij gewoon niet in … in ieder geval niet tussen mijn oren.  :') We houden het in dit geval lekker bij prutsen met obstakels en cavaletti’s.  Gelukkig hebben we de foto’s nog!  *-:) Sabine bedankt voor je hulp en je geduld.  _/-\o_ Mocht ik weer een opleving hebben dat ik het toch wil proberen…. ben jij degene bij wie ik de hekjes kom slopen…. :')  Marieke en Marlon het was weer supergezellig! +:)+

 

Voor mij drie alles omvattende woorden over het afgelopen weekend. Lang naar uitgekeken en, ondanks dat het bekend terrein is, heeft het alle verwachtingen overtroffen. Drie dagen volledig in het teken van het rijden met Witje. Heb ‘m best nog wel even geknepen of we op tijd up and running zouden zijn. Eind Januari ging het beeld even op zwart. Wit says no en dat doet ze werkelijk waar nooit…..oké het springen buiten beschouwing gelaten. Gelukkig gezegend met een fijn team aan mensen en na een consultje bij moeders, Ineke en Marielle Kamphorst was ze weer boven Jan. In totaal 6 weken verder en weer voorzichtig, onder begeleiding van Ineke, het werk opgepakt en boven verwachting fijn te rijden.

 

Zo gingen we afgelopen vrijdag bepakt en bezakt naar Borculo voor het eerste trainingsweekend.  Thank god gingen de honden en David niet mee….had nooit in de auto gepast. Witje de avond er voor nog even langs de Robijn geschurkt (wat wit is moet wit blijven…  ) en schoon en wel in de prachtige nieuwe stallen van dressuurtraining Borculo gezet. Waar ze  direct volledig op haar gemakkie was. Sterker nog alle paarden waren helemaal zen. Geen last van uitgedroogde of overstromende waterstralen, op spanning staande energietjes of rond dwarrelende Caspers.

Geplaatst door Susanne Boks op vrijdag 31 maart 2017

 

Eenmaal iedereen binnen werden de doelen en wensen afgestemd en hopla opzadelen met die geit. In totaal 5 deelnemers met compleet verschillende achtergronden. Des te leuker om met elkaar mee te kijken en te leren. Zolang als ik mij kan heugen stond ik al graag langs de baan om te kijken naar andere combinaties. Blijkbaar soms zo gefocust dat mij ooit eens is verzocht om even iets anders te gaan doen….de desbetreffende ruiter werd een bietje nerveus van mijn blik…..snap ik niks van …. oepsie!!

 

Plan voor dag 1 was een normale training en ik wilde zelf graag door werken in de galop. Om dat thuis, zonder hulp vanaf de grond, goed in het spoor te krijgen vind ik een hele uitdaging. Ze is zo smalletjes dat we al heel snel scheef gaan en dan is voldoende sprong ontwikkelen een onmogelijk iets. Maar het gecontroleerd recht stellen van een ongeleid projectiel wat in een vrij hoog tempo als een malle haar schouders aan de omheining plakt en met haar achterbenen of wisselt of een hupske in de lucht maakt in plaats van recht onder haar lijf te plaatsen…..mwah kost wat moeite. Tevens wilde ik de overgangen terug nog wat scherper krijgen en toewerken naar iets meer lengtebuiging in de stap en draf.  Ondertussen had ik ook het plan gevat om er op te letten dat ik mijn bovenrug volledig zou doorstrekken….gelukkig was ik dat plan tijdens het rijden voor het gemak vergeten… weer een zorg minder zeg maar. Lekker comfie met mijn geboggelde gierennek in de rondte gestuurd met de allerleukste witste pony die er is.

 

Loswerken in stap. Heel langzaam aan begin ik de feeling te krijgen wat een goede stap is. Het fijne is dat ook Witje het onder de knie begint te krijgen. Nog altijd laat de stap verbetering zien en steeds sneller komen we tot een correcte zuivere gang.

 

Vervolgens het rechtrichten en losmaken in de draf. Horizontale houding is inmiddels gewoon geworden. Toch knap voor mijn kleine duikboot. Toevallig las ik van de week een stukje van een interview van Carl Hester over 1 van zijn paarden. Niet het grootste talent, maar juist door gebruik te maken van verschillende ingangen toch het hoogste niveau weten te behalen. Zo ook bij mijn Witje. De zijgangen dragen enorm bij aan het links en rechts flexen van het lichaam en zorgen stukje bij beetje voor meer draagkracht van achter. We hebben al het idee gevat om foto’s van WisKONTi  van Glasten Krapels in stal op te hangen bij Witje als inspiratiebron…..wat een power heeft dat paard in zijn gatje.  Jaloersmakend! 

 

Tja en dan die galop. Ik moet zeggen dat het echt al heel veel beter is als dat het 1,5 jaar geleden was. Toen was ik al blij als ze zonder enorme aanloop aansprong in de goede galop. Als het aanspringen nu nog verkeerd gaat kan ik het doorgaans alleen aan mezelf wijten. Net niet voldoende voorbereid en daardoor scheef met een contragalop als gevolg. Het aanspringen gaat nu nog vaak gepaard met een puntkontje wat in de lucht gewapperd wordt. Deze moet naar voren gesprongen worden. In de galop zelf is het echt het betere multitasken om alle ledematen van mezelf en haar op de juiste plek te vouwen. Zelf recht blijven zitten met spaghetti benen en armen. Schouder van de pony naar buiten loodsen en tegelijkertijd wel van het schot afblijven. Tot slot de achterbenen naar traversachtige toestand fabrieken en zorgen dat ze in galop blijft. Vooral dat laatste……100.000 keer weer in draf vallen en het hele verhaal herhalen. Maaaaaaaaaaar zo heel af en toe vallen alle puzzelstukkies op de plek en dan krijgen we ineens een galop richting verzameling aangeboden. Die momenten zijn zooooooo gaaf!

 

Zo sloten we de eerste dag met grote tevredenheid af. Fijn kunnen rijden en veel opgestoken van de andere combinaties. Als toetje met bijna alle deelnemers aangeschoven bij de sushitoko. Heerlijk gegeten en daarna danste het prikkelbaar darmsyndroom op tafel. Jeej….

 

Op naar dag 2. Fashionably late (gewoon te laat dus ) kwam ik binnenwaaien. Typisch gevalletje deken en trailerslot op willen halen op stal en daar er achter komen dat je je tas en dergelijke vergeten bent. Snel weer in de toet en een tikje vlotter naar huis gescheurd….meuk in de auto gemikt en snel snel naar het Borculose. 

 

De bende van ellende voor de zaterdag.

 

Deze dag stond in het teken van de hartslagmeting. Cees van Beckhoven was hier voor uitgenodigd om ons deze dag te begeleiden. Er werd gestart met een presentatie over de meerwaarde van de hartslagmeting in de training. Naast het een klein stukje uitleg over de trainingsfysiologie was het erg leuk om van verschillende disciplines een filmfragment te zien met zowel de hartslag van de ruiter als het paard. Vooral in de dressuur blijkt het erg moeilijk om voldoende trainingsprikkel in de arbeid te verwerken, waardoor je daadwerkelijk toewerkt naar opbouw van kracht. Bij het springen en eventing wordt dit veel eenvoudiger bereikt.

 

 

Na de presentatie volgde het ochtendprogram: de nulmeting. Eerst werden wij zelf gemeten in rust (bekkie dicht allemaal ….giebeldegiebel ) om vervolgens een wandelingetje naar de weg te maken en weer te gaan zitten.

 

Tweede deel van de ochtend bestond uit het meten van paard en ruiter volgens vast protocol. In dit geval in een ietwat ingekorte versie. Ruiter was al voorzien van een meter en voor opstappen werd het paard nog van een meter voorzien.

 

 

Voorzien van alle meters worden de horloges aangezet voor registratie. Tevens ook wel fijn om toch nog bevestigd te zien dat het hartje klopt.

 

 

Tijdens de meting is het voor de andere deelnemers op het scherm van de tablet te volgen wat de geleverde inspanning voor een gevolgen heeft voor ruiter en paard.

 

 

Cees volgt een vast protocol waarbij je op een willekeurige kant start in stap op aangeven van Cees.

 

Na enkele minuten stappen houd je 10 seconden halt om vervolgens weg te draven. In draf worden zowel op de linker- als op de rechterhand gemeten. Voor het wisselen van kant wordt er weer een pauze van 10 seconden ingelast. Opdracht is om simpel met een contactteugel te rijden. De nulmeting dient makkelijk reproduceerbaar te zijn en zo min mogelijk te worden beïnvloed door de rijderij.  Tot slot de galop waarbij dezelfde werkwijze als in de draf wordt aangehouden.

 

Rijtechnisch geen hoogstandjes, maar zo lollig om heel relaxt met Witje rondjes te rijden. Ze vond het allemaal wel prima.
Als afsluiter nog 3 minuten stappen en dan zit de nulmeting er op.

 

Tussen de middag voorzien van een heerlijke lunch verzorgd door Anita. Meid wat doe je ons aan met al dat lekkers.

 

 

Zelf de lunch even bewaard voor na het rijden. De pds-klachten waren eindelijk wat gezakt en dat wilde ik heel graag zo houden. Bordje met lekkers apart gezet en Witje weer op de poetsplaats geparkeerd.

 

’s Middags zou er nogmaals gemeten worden. Ditmaal een stukje training als voorbereiding op de daarna te rijden proef die je had uitgekozen. Aangezien wij nog gezellig in de B spoken tellen heb ik gekozen om proef 3 te rijden. Deze staat op de planning voor Mei als we weer van start gaan. Mijn voornaamste issue met proeven rijden is dat ik zo druk ben met de rest van de wereld dat ik vergeet te rijden. Met losrijden was ze direct al weer heel prettig rond te sturen. Scherp op de hulpen en van de hand af. Tof!!! Met Ineke samen besloten om het losrijden dan ook niet al te lang te maken. Wat goed is….is gewoon goed. Niet meer aan prutsen. Alle klokjes, meters en camera op elkaar afgestemd en starten met de proef. De beelden met hartslagen erbij volgen nog. Ben echt super benieuwd naar het totale plaatje. Gekke is ook dat het mij zo nieuwsgierig heeft gemaakt dat de hartslagmeter hoog op het wensenlijstje staat. Dus Cees….ik kom nog een keer voor advies.

 

 

 

Over de proef was ik echt tevreden. Zelfs bijna een week later niet anders dan tevreden. Ruim voldoende blijven werken aan de basisvoorwaarden. Tuurlijk kan er van alles beter, maar ik hoop zo te kunnen rijden bij het eerst volgende concours. Tof ook om van Cees de complimenten te ontvangen dat Witje toch heel anders toont als ze aan het werk wordt gezet. Powerrrrpony!!

 

 

Och en als kersje op de slagroom verzorgde Cees ook nog een workshop met chocolade in de avond. Geheel in sfeer in de stallen met zijn allen freubelen met choco en overheerlijke vullingen.

 

En Witje…..die lag prinsheerlijk te snurken.

Moe, maar voldaan na wederom een supertoffe leerzame dag. ? Voor het eerst echt fijn een proef gereden.... en zelfs na het zien vd beelden was ik nog tevreden. ????

Geplaatst door Susanne Boks op zaterdag 1 april 2017

 

Aan alle pret komt een einde en met toch een klein beetje een dubbel gevoel op naar de zondag. De laatste dag van tot nog toe een superleuk weekend. Nog 1 training naar eigen wens op het programma. Aangezien ik thuis altijd heel veel moeite heb met de tweede dag na een intensieve training wilde ik graag aan de gang met het loswerken. Volledig er van overtuigd dat ze hartstikke stijf en niet te pruimen zou zijn. ’s Ochtends thuis wel het plan gevat om voor de lessen haar nog even aan de hand te stappen. Deze keer wel netjes op tijd aanwezig… .  Compleet in gedachten verzonken en nog half half pruttelend in mijn ochtendhumeur  onze rondjes gewandeld. Gezien de zonnebril had ik zelf wel de verwachting dat het zonnetje nog zou gaan schijnen vandaag.

 

Als laatste in de rij opgezadeld en eenmaal er op was ik zo aangenaam verrast. Niks geen stijve-niet-te-pruimen pony, maar een superfris exemplaar die er wel zin in had. Keuze was snel gemaakt….fripse pony???….dan gaan we gewoon lekker aan het werk. Gewerkt aan het links en rechts oprekken en daarbij kijken of we konden schakelen in het tempo. Geen voorbenen in de neus werk, maar juist heel erg klein en snel schakelen.

 

Travers under construction. Van überhaupt niet van de hoefslag los willen komen …. naar struikelend over 2 sporen …dan puffend en hijgend over 3 sporen en woepdiedoe aanbeland bij een travers over 4 sporen. Nu nog finetunen in de lengtebuiging en gedragenheid. Komt goed!!!

 

Grappig om terug te zien aan de foto’s dat niet alleen het gevoel anders was, maar dat mijn eigen houding ook beter werd. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik de ruimte had om om me heen te kijken….et voila ….weg kromme rug. Het kan wel…. ….behalve in galop. Dan leg ik graag mijn kin tussen haar oren en aangezien zij nog met de poten de grond in loopt moet ik wel heul ver voorover zitten…..kanikniksaandoen!!

 

Verreweg 1 van de beste rijuurtjes tot nog toe. Hoe mooi is het om daar het weekend mee te eindigen en volledig gemotiveerd en geïnspireerd weer naar huis te keren. Het was echt één groot feest. Op naar een volgende keer!

Het was al weer even geleden dat we tussen de witte hekjes (typ nog altijd heksjes… ) reden.  Juni 2016 tijdens het ONCK was de laatste keer. Superfijn gereden en mooie punten gescoord. Daarna vooral thuis fijn verder getraind. Waarom weet ik niet, maar het begon weer te kriebelen om de wedstrijden weer op te pakken. Waar ging het mis zou ik bijna zeggen.

 

Aantal weken geleden de wedstrijdkalender er bij gepakt en voor het eerste kwartaal van dit jaar een planning gemaakt. Zo zou het moeten worden. 

Aangezien het de 21e is stond vandaag Vorden op het menu. Maar mensenkinderen wat een gedoe vooraf. Het ging allemaal lekker, rijden ging fijn, lessen ging goed….meer ruimte in de agenda door het afronden van een bestuurstijdperk. Alle mogelijkheden om eens toe te werken naar een goedlopende proef. Niet dus.

 

Het moest zo nodig gaan sneeuwen. Niet een beetje sneeuwen, maar voor Hollandse begrippen best flink sneeuwen. Het winterse feestje werd als kersje op de slagroom gecombineerd met vorst. Geen elfstentocht-vorst, maar meer dan voldoende om het sneeuwdekbed langere tijd de rijbaan te voorzien van een witte laag. Zeg maar dag tegen de trainingsmomenten. Ik wist gelijk weer waarom ik in de winter eigenlijk geen wedstrijden rij. Hoef ik me daar ook niet druk over te maken….kan ik namelijk heel erg goed.

 

Oftewel stressssss. Heul veul stress. Eerst begon het gemiep voor de les van afgelopen weekend. Met behulp van gezichtjesboek uiteindelijk een binnenhal gevonden waar we mochten rijden én lessen. Vervolgens zitten zaniken over het concours zelf. Tot vrijdag 13 januari 21:00 kon ik nog kostenloos afmelden. Vrijdag overdag waren de wegen nog goed begaanbaar. Vrijdagavond toen ik naar stal ging kwamen er alweer vlokken uit de lucht dwarrelen. Op de terugweg met 30 km/h naar huis gekropen. Heel erg fijn voor de paniekzaaier in mij die echt als de dood is voor gladheid.   Tot 9 uur ’s avonds gepiekerd en met mezelf vergaderd of ik zou afmelden voor concours of niet. Diep adem gehaald, mezelf een schop onder mijn gat verkocht, site van de knhs afgesloten…..niet miepen je doet gewoon mee.

 

Om  daarna weer opnieuw te prakkiseren over de les. De appjes vlogen al heen en weer of we wel of niet op pad zouden gaan voor de les. No way dat er een trailer achter de auto gaat met gladheid. Controlfreak als ik ben moest alles dubbel gecheckt dus continu het weerbericht op de mobiel volgen, stal van de binnenhal geappt of daar ook de wegen sneeuw- en ijsvrij waren. Heel erg vermoeiend allemaal. Uiteindelijk het verlossende woord…. wegen zijn goed, geen sneeuw voorspeld….dan gaan we op pad.

 

Pony op de trailer geslingerd en hopsa naar Didam toe. Heel erg fijn kunnen oefenen aan het omgaan met spanning, drukte in de baan, schuivend sneeuw van het dak en 1 streepje zonlicht op de bodem ….kleine trol. Uiteindelijk focus kunnen vinden en daadwerkelijk gedaan wat we prima kunnen…gewoon fijn in de rondte sturen. Proefje dan maar? Euh wat proefje…..weg focus. De eerste ronde leek ook echt werkelijk waar helemaal nergens naar. Peptalk gehad, focus weer gevonden en in ieder geval beter gestuurd. Al met al heel veel geleerd en voldaan terug naar huis.

 

Waar er zaterdag nog een gevoel van danoontjepower de boventoon voerde was die zondag als sneeuw voor de zon verdwenen. Ineens kwam het besef dat de planning om de week tussen de les en concours in nog een paar maal naar de binnenhal te gaan helemaal niet kon. Welke dag we ook uitkozen er miste altijd een schakel die maakte dat het niet ging passen. Oftewel op pad gaan met een frisse pony die niet gelopen heeft of als nog afmelden en het inschrijfgeld door de plee spoelen. Wederom goed voor oeverloze discussies met mezelf. Het is maar goed dat er aan de buitenkant niet te zien is wat voor een gedoe er in dat hoofd plaatsvindt.

 

Nog maar eens diep gezucht (en even gemaild naar de wedstrijdorganisatie of ik van de longeerring gebruik mocht maken ) en besloten om het aan te kijken tot donderdag. Misschien ontstaat er toch de mogelijkheid om te rijden, wie weet gaat het wel dooien (wishfull thinking ) of  ik zit nog steeds in de stress en ga ik het toch cancelen.

 

Zo pruttelde het afgelopen week door. Gesierd met slapeloze nachten en het continu herkauwen van alle mogelijke scenario’s. Het weer was prachtig, maar niet om thuis te kunnen rijden. Planning voor de binnenhal bleef een onmogelijke en ergens wilde ik me ook niet laten kennen door het als nog af te zeggen. We gaan dus. Gisteravond al een begin gemaakt met het fatsoeneren van de manen. 3 knotten gezet als experiment of ze onder de halsdeken wel zouden blijven zitten en de rest van de manen in Pippi Langkousstaartjes onder de halsdeken verstopt. Doen we op de dag zelf wel.  Staart had ik vorige week al een keer gewassen toen het nog kon. Echt zo fijn een schone witte die zelf ook graag schoon blijft. 

 

Vanochtend dus de rest afgemaakt. Ik weet nu dat de knotjes prima onder de halsdeken blijven zitten. Her en der een sprietje. Nou die plakken we wel vast met een beetje gel. Rest van de knotjes er in gedaan. Greenspot remover in de staart voor de laatste gele plekken. Werkt echt als een trein. Wat geel is kan wit worden zeg maar.

 

Zooi ingepakt en op naar Vorden. Wat een prachtige locatie is dat. Alles tiptop in orde, rustig, voldoende ruimte om te parkeren. Heerlijk. David was voor het eerst mee op concours. Hij zag de banken bij de open haard in de foyer en is met zijn ipad op de bank geploft. We hebben hem niet meer gehoord of gezien.

 

Wit aan de longeerlijn geknupt en met de mobiel in de hand wachtend op een explosie van frisheid…..gebeurde er helemaal niks.

 

Hoppa opzadelen die geit en losrijden. Blauwe laarzen aan, blauw jasje aan, blauw dekkie op, blauwe handschoenen, blauwe cap op de kop en Arno ….ach die was gewoon blauw van de kou. Onze eigen vijftig tinten… Als bonus hield ik aan de proeven nog een blauw plekje op het ego over.

 

 

Over het losrijden ben ik best tevreden. Ze was vlot voor het been en liet zich prima sturen. Nu achteraf had ik daar ook duidelijker moeten zijn in wat ik wil, maar voor nu oké. Is ze knap hè…

 

 

Alles aanwezig om er een feestje van te maken en mijn doel in de praktijk te brengen. Er naar streven dat we in ieder geval gereden hebben voor een 8. Of we hem verdienen is een tweede, maar met dat gevoel en focus wilde ik rondgaan.

 

Tijd om de ring in te gaan. Zonder het op dat moment te beseffen heb ik in die paar minuten tussen het losrijden en het rijden van de proef een heel ander plan getrokken. Ik heb Wit de vrijheid gegeven om haar zwarte puntmuts uit de binnenzak te toveren. Een wrat met haren op te plakken en een kromme neus te monteren.

Popje hier heb je jouw bezemsteel en als jij nou eens lekker je eigen gangetje gaat dan geef ik heel veel onduidelijke hulpen. En weet je wat het fijne is…..je hoeft er helemaaaaaaaal niet op te reageren. Ik kom toch er pas halverwege de tweede proef  achter dat je niet in je broek poept van de vreemde omgeving, maar dat je ronduit ongehoorzaam bent. Erger nog daar heb ik zelf voor gezorgd door je de ruimte te geven dat te doen. Zij bepaalde het tempo, maakte willekeurig wat overgangen, ging in de spagaat voor wat dan ook en bokte zo her en der weer ouderwets in de rondte. Oepsie…

 

Gek genoeg ben ik wel onwijs blij dat dit zich heeft voorgedaan. Het is zo’n goede leerschool geweest. Ik ben de broekepoeperd….zij het gezicht in de spiegel. Spiegeltje spiegeltje aan de wand….ik ben weer met 2 voeten op de aarde beland.
In de tweede proef kwam het besef dat dit geen succesverhaal is met deze aanpak. Misschien 1,5 proef te laat, maar in mijn optiek een halve proef eerder. Voorheen kwam het besef pas achteraf. Nu tijdens de proef. Het laatste deel de regie overgenomen en daar een echt een goed gevoel aan overgehouden.

 

Eenmaal het protocol in handen was het fijn om te zien dat de jury hetzelfde beeld had. Ongehoorzame pony….werk daar eens aan! Genoeg huiswerk dus om mee naar huis te nemen. Komende tijd ruimte in de agenda maken om vaker te starten, zodat het voor mij weer normaal wordt om in de ring te verschijnen. Kilometers maken en niet teveel bezig zijn met het resultaat in de punten. Eerst eens echt gaan rijden in de ring. De punten zijn een logisch gevolg van. Duidelijk zijn in mijn hulpen en ook de gevraagde reactie van Wit ‘eisen’.  Vaker stukjes proefgericht rijden oppakken. Ik laat het te makkelijk op zijn beloop en voor ik het weet hannesen we tussen de heksjes  (hekjes dus ).

 

Een hoop om over na te denken. Wat ik aan het einde van de middag dan ook uitgebreid gedaan heb tijdens de tweede uitlaatronde van de mexikeesjes. Had er 1,5 rondje park voor nodig, maar de gemoederen zijn weer rustig in het hoofd. Nu nog wat extra data prikken om te starten.

 

 

 

 

 

 

Aangezien het morgen heul slecht weer moet worden met sneeuw en gladheid in de categorie code oranje…. is een stukkie schrijven de ultieme bezigheidstherapie voor mijn overactieve peinsproces.  De vergadering in mijn bolleke flipt namelijk al uit zijn dakkie bij code groen i.c.m. de woorden sneeuw en gladheid. 

 

Over sneeuw gesproken….mijn allerleukste sneeuwstormpje ontwikkelt zich enorm verrassend. Waar we begin november even pas op de plaats moesten maken gaan we nu weer als een speer. Typisch gevalletje 3 stappen terug en ondertussen voorbereidingen treffen voor 15 stappen naar voren. Elke keer als ik het niet verwacht of op zijn minst denk dat bepaalde vorderingen nog wel wat maandjes freubelwerk nodig hebben. Tovert zij het gewoon uit de hoge hoed. Whoppa!!!

 

Eigenlijk ben ik zonder de onverwachte sprongen al intens tevreden met hoe we tegenwoordig kunnen starten met rijden. Van een schieterige stuiterbal, ongeleid projectiel, heks op een rodeostier, raket op weg naar de maan ….waar ik, met name in de winter, echt enorm gefrustreerd van kon raken …. naar een superfijn te rijden dame. Daarin heb ik, zoals gewoonlijk, zo terug moeten komen op mijn woorden dat haar manier van doen en laten door externe factoren wordt veroorzaakt. Nu ik zelf ongecompliceerd kan opstappen is er voor mijn spiegeltje aan de wand geen enkele reden om te spoken.  Wat door de juf op de volgende wijze subtiel bevestigd werd.

 

Als ze echt jouw spiegel is…..dan ben je nu super fris en blij…

 

Juuuuuuiiiiiist….. Dat was dan na een gebroken nacht met pds-achtige toestanden niet helemaal het geval, maar enthousiast en gemotiveerd zeker. Zo ziet de start van het rijden er tegenwoordig uit. Koud van de trailer af. Aangezien mefroi, ondanks de ontplof-even-10-minuten-in-de-longeerbak-sessie, toch aan de loperige kant was bij aanvang, ga ik tegenwoordig na een paar meter stappen meteen aan het werk in draf. Voor ons een fijne manier om de energie gecontroleerd de ruimte te geven en direct om te zetten naar nuttige arbeid.

 

 

Om de criticus in mij even de ruimte te geven om van zich af te zaniken …..zie naast de bochel en de gierennek ook nog wel wat aandachtspuntjes in de rest van de houding. Mag allemaal wat minder druk en de knietjes mogen absoluut wat losser erbij hangen, maar dat terzijde. Op de dagen dat we zo kunnen beginnen….vrijwel gelijk al recht in een simpele gecontroleerde draf heb ik even een paar tellen het gevoel dat ik het zowaar een beetje begin te snappen. Dat dressuur ook voor een amateurtje best te doen is en we misschien toch wel dat B proefje aankunnen. Laatste is niet helemaal waar.  Ik weet dat we die B proef prima kunnen. Heb gewoon na het ONCK niet meer zo’n zin gehad om de tijd en energie in het starten te steken. Vond het trainen veel leuker. Plus dat ik stiekem graag 100.000 generale repetities houd en steeds maar weer verder wil perfectioneren. Nog meer verbeteren. Fijne is wel…. daardoor zijn de zijgangen niet meer zo’n heel groot issue. Van een schuifelend voetje opzij, naar royaal swingend naar de andere zijde. De overkant zullen we halen!

 

 

Maar goed zo al losrijdende mocht de boog alvast wat verder gespannen worden. Langzaam op weg om het inmiddels bereikte horizontale evenwicht te gaan verplaatsen naar meer gedragenheid op die kromme achterpootjes. En verdulleme ze doet het gewoon. Dat kleine pruttelkipje toont ineens al zoekende in een nieuwe houding en andere balans een draf met een veerke (hoor hier de Brabantse invalshoek ) er in. Kippenvel en tranen in de ogen bij de juf.  Oké dat laatste kwam vooral van de koude wind, maar het klonk toch leuk. En een big big smile bij mij. Zoooooooo vet om dat te mogen voelen. Acuut ook even de opdracht om aan te galopperen gestaakt en even….heel even ….. voelen  …. genieten ….prachtig …. verliefd!

 

 

Wat pruttelmomentjes in de galop. Er kwamen zowaar meteen mooie galoppassen uit en dan is de opdracht simpel…..dat gaan we uitbreiden. Achterbenen in het spoor, meer sprong en richting een begin van verzameling. Kon er net niet helemaal bij komen, maar dat knutselen we thuis wel voor elkaar als de vorst weer weg is. Huiswerk is helder. ‘Slechts’ een kwestie van maken.

Na een korte break kort geknutseld aan de stap welke nu wel in een vier tact is, maar waarbij het luxere badkuipmodelletje nog duidelijk zichtbaar is. Weet nog goed dat ik als pubermeisje naar de beelden van Anky met Bonfire zat te kijken (kwijlend  ) en dat ze altijd zeiden dat de stap niet zijn beste kant was. Sterker nog als dat het geval is heb je min of meer pech gehad….de stap laat zich maar minimaal en met veel moeite verbeteren. Snapte er toen geen snars van, maar weet ondertussen heel goed dat het best handig is als je een paard hebt die wel goed en gemakkelijk stapt. Die heb ik dus niet….  Toch is het wel vele malen beter geworden en zit er nog altijd progressie in.  Voor het aandraven volgde echt de tip van de dag. Zo logisch dat je ‘m eigenlijk zelf had kunnen verzinnen…

 

Jaaaaaaaaaaaaaa en dan denk je richting het halthouden……maar dat doe dan je niet……je draaft gewoon aan!

 

Pienuts zeg ik. En wat denk je….werken als een trein hè.

 

 

Het nadeel van een mooie sprong vooruit is dat spieren nog moeten groeien in hun kracht en uithoudingsvermogen. Dat resulteerde in een hangpony die deze keer net wat teveel op mijn vingers ging leunen. Helaas was afgelopen woensdag mijn rechterarm het er niet mee eens. Elleboog says nooooooooooo…. Het leek wel of ik een trekarm had, waarvan ik toch echt dacht dat het een mannenkwaaltje was. In meer officiële termen heb ik begrepen dat het in de KANS hoek (klachten aan arm, nek, schouder) valt.  Ik vond het overigens vrij kansloos.  Aangezien het ‘kansloos’ schudden met de arm niet hielp en ik daardoor rechts op geen enkele manier meer snel kon corrigeren en loslaten was het voor dat moment gedaan. Helaas pindakaas. Paar kleine fragmentjes uit dat stukje les gehaald, omdat ik het ergens ook wel mooi vind om te zien hoe mijn eigen motoriek veranderd. Steeds meer onrust in de houding (ja wil er graag correct opzitten ) en meer moeite met een goede verbinding via de teugels. Om te eindigen met het halthouden als een opgebonden kip. Ze kan haar gatje wel intrekken. 

 

 

Wel kunnen voelen waar het euvel zat en hoe weer toe te werken naar het gewenste resultaat. Wijze keuze om dan af te ronden i.p.v. tegen beter weten in door willen gaan. Gelukkig is er de fijne oefening van het over de rug uitdraven. Dat lukte nog wel. Oh en echt niks zo fijn als in de kiepstand met je gat achterop het zadel lichtrijden… 

 

 

Tot slot nog even een fragmentje van de ene kleine purk met de andere kleine purk. David lest zo nu en dan het laatste kwartiertje van mijn les. Vorige keer heeft hij geleerd dat het voor de tv hangen ook op de pony kan. Hij dook ’s avonds zijn bedje in….Mam ik ben echt zo’n bofkont hè dat ik met de pony bij Ineke mag lessen.  Klein menneke toch.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Witje…och arme witje. Ze zat even niet zo lekker in haar hummetje. Zo liep ze nog als een en zo was ze niet aan te slingeren. Typisch gevalletje Pony says no. Waar ze altijd gemotiveerd is om te werken en hooguit af en toe op haar manier protest aan tekent als de grenzen wat verlegd worden, was überhaupt stap 1 tempocontrole al een heel ding.

 

Gelukkig heb je als kat uit de boomkijker slash controlfreak 1 voordeel….je hebt een geoefend observerend en analyserend oog voor de meest kansloze dingen. Laat dat oog in dit geval van pas komen. De keuze op dat moment, toevallig tijdens de les 2 weken geleden, was heel simpel. Pony says nooit no…..waarschijnlijk meent ze het …..gaan we door of stoppen we? We stoppen. Kort samen met de juf overlegt wat het plan zou worden. Ik had nog echt geen vast omlijnd plan hoe verder. Ik kon de signalen nog niet goed aan elkaar lijmen. Soms loopt het simpelweg niet zoals gedacht en verwacht. Tja en dan moet je wat….dat werd dus terug naar de tekentafel. Puzzelen met behulp van mijn raad en daad voor dingen die ik niet kan vatten….moeders. En  mijn, inmiddels alweer een jaar, andere raad en daad voor alles op fysiek, fysiologisch en trainingsvlak ….de juf.

 

De afgelopen 2 weken heeft ze wat aanvullende supplementen (hocus pocus pilatus pas speciaal voor haar ‘uit’gegoocheld ) gekregen en hebben we na 1 week het rijden weer hervat. Ze was toen al aanmerkelijk beter als dat ze was. De go was in ieder geval weer terug. Het rijden omvatte verder niet heel veel meer. Heel simpel voorwaarts over de rug rijden en kijken of ze weer wat rechter te fabrieken was. De laatste keer thuis, voordat we weer zouden afreizen voor de les, liep het niet zo heel fijn. Achteraf, zeg maar direct na het rijden , denk ik dat ik teveel in 1 keer wilde en van alles niks heb uitgewerkt. Niet heel erg handig als witje weliswaar beter loopt, maar nog niet volledig fit is. Woepsie. Natuurlijk olie op het vuur voor mijn innerlijke perfectionist die naar aanleiding daarvan 2 dagen flink tegen het zere been van mijn faalangst heeft geschopt. De etter!

 

Maar goed zo gisteren de hele meuk weer ingeladen en met gemengde gevoelens en een ‘zeer been’ naar DTB.  Ook een klein tikkie last van wat mijn-pony-is-geschoren-en-doet-lelijk-naar-de-uitrijdeken-hopelijk-gedraagt-ze-zich-in-haar-blote-gatje beren op de weg. Verbouwing aldaar is nog in volle gang (wordt gaaf!!! ) en of ik het aandurfde met wat bouwgeluiden op de achtergrond. Tuuuurlijk  ….  “jank “. Witje opgezadeld en hiebeldewiebel mee naar de bak. Succes daarmee Suus!

 

Samen met Ineke overlegt hoe we de les zouden vormgeven. Gelukkig hadden we beide hetzelfde idee. Het welbevinden van de pony gaat voor alles. We gaan wel aan de slag, maar houden het simpel. Werken aan tempocontrole, horizontaal evenwicht en recht over 4 benen. Verder het lospeuteren van de rug en de lenden/ bekkenpartij voor zover mogelijk. Korte stukjes aanspannen en dan een andere spiergroep aanspreken afgewisseld met stappauzes en stukjes hals strekken in draf. Klinkt logisch zou je zeggen. Toch durf ik als eerste mijn handje op te steken dat ik het in de praktijk lang niet altijd zo benader. Ik krijg het op papier niet goed helder beschreven wat ik bedoel, maar het was enorm leerzaam om zo op een heel ander level te trainen.

 

Vandaag zelf de les terug gekeken en het plaatje viel mij, op mijn verschrikkelijk dikke jas na , echt niet tegen. Ik heb wat kleine fragmentjes er uit gevist ter illustratie. Je moet wat op de zondagavond als je met de Mexikeese vriendjes en 1 poezel op de bank zit.

img_1205

 

Filmpje 1 laat letterlijk de eerste passen draf aan het begin zien waarbij de opdracht is om haar rechter in het lijf te maken door de schouder naar buiten te plaatsen en later de achterhand richting de travers.

 

Filmpje 2 geeft wat mij betreft nog mooier weer dan de eerste dat het nog niet 100% oké is. De huppels tijdens het aanspringen in galop en er weer uit vallen in draf. Wat sputtertjes in de hoofd-halshouding en dergelijke. Het laatste stukje is het uitdraven over de rug. Simpel, recht (met een slingertje zo her en der ) en 1 tempo.

 

 

Filmpje nummer 3 zit qua moment in de les eigenlijk tussen de andere 2 filmpjes in. Stoeien met de zijgangen. Deze keer dus geen focus op meer gedragenheid en meer opzij. Heel simpel opzij en rekken en strekken aan beide kanten. Ook daarna weer even ademhalen en een stukje uitdraven.

 

 

Na de les zijn er nog wat hobbels en knobbels in de spieren recht gestreken en nog een beetje speldenkussen spelen voor de nodige naaldjes. Aanvankelijk trok ze nog een heule lelijke blik van ongenoegen, maar uiteindelijk stond ze er heerlijk rustig bij. Beetje jammer dat het mij vandaag iets te Iers weer was  en ik morgen de hele dag in hartje Utreg zit voor een bijscholing . Dinsdag er pas weer op helaas.

 

Maar goed we kunnen in ieder geval aan het werk met het huiswerk:
Simpel, rekken en strekken en veel variatie in de arbeid en op tijd een pauze na korte stukjes werk.

 

Take home message van en voor mijzelf:
Dikke jas is leuk voor op stal….niet voor erop. Ziet er niet uit en nog meer is het bloedverziekend heet. Nog erger daarna is het absoluut geen aanrader om in de buurt van je eigen oksels te komen.

 
Vooruitblik:
Lekker 2 weekjes thuis stoeien en dan 3 december hopelijk weer back in business terug de les in. Ondertussen in gedachte vast nadenken en uitkijken naar de toffe plannen voor de eerste week van januari. Nu al heel veel zin in en ik ga mijn best doen om er nog niet teveel over te verklappen. Maar het wordt ongetwijfeld super vet!

 

# Noteert alvast de volgende punten….boggel gladstrijken en 2 ….ik herhaal 2 zitbeenknobbels.
# Is ze knap hè?

 

 

 

 

 

November 2014 op de dag van de intocht van de goedheiligman gingen wij bepakt en bezakt naar Drenthe om daar naar een 5,5 jarige connemara merrie te kijken. Nog geen 24 uur later stond ze op de stal waar we snel ’s ochtends waren langsgegaan om te kijken en onder voorbehoud (uhuh ) een stal te reserveren. Nog meer als bij mijn vorige paarden ben ik mij de afgelopen 2 jaar gaan realiseren dat de paardensport alles behalve een individuele sport is. Tuurlijk het daadwerkelijk rijden doe je zelf, maar het plezier daarin wordt door veel meer factoren bepaald. Een typisch voorbeeld van mede mogelijk gemaakt door. Zonder dat zij dagelijks aanwezig zijn in het uitvoeren van mijn grootste liefhebberij is hun input groot.

 

Zo 2 jaar later vind ik het een mooi moment om er een aantal in het bijzonder uit te pikken. Om te beginnen bij de stal waar we staan. Voorziet in alle behoeftes om gewoon paard te zijn en de luxe om naast een fulltime job en gezin toch heel prettig de paardensport te beoefenen. Els en Marchel en stalgenootjes thanks!!!!!

?????????????

 

Mijn lieve lieve moeder die altijd bereid is mee te denken als ik er niet meer uit kom qua welbevinden van mijn pony. Moeders mijn dank is groter dan dat ik kan uitdrukken.

DSC00010

 

Mijn oppervoetengoeroe Eendtje die toch maar weer elke 6 weken, in de zomer soms wel om de 4-5 weken , een rit van bijna een uur naar ons maakt om er voor te zorgen dat witje voeten heeft die als cimbaaltjes klinken. We begonnen met een grote D pony van 1,47m die hoog op de poten stond. In 2014 en 2015 is de oude vorm van de voet met beleid bekapt naar een nieuw model en heeft my leading lady of the feet er voor gezorgd dat ze nu prachtige ponyvoetjes heeft….en 3 cm kleiner is. Eendtje echt meer dan grote dank dat je nog altijd dat eind voor ons wilt rijden.   Zo ongelofelijk fijn dat ik mij werkelijk waar nooit zorgen hoef te maken over het wel en wee van haar voeten.  Heb ik namelijk geen moer verstand van. Enneuh voor de critici onder ons…. de voet op de foto is een tikkie gekanteld waardoor het scheef lijkt. Geen haar op het hoofd van Eendtje die er aan denkt om scheve pootjes af te leveren.

whatsapp-image-2016-11-13-at-17-01-59

 

Mijn zadeldame Irma van de olde Hietmoat die altijd binnen no time beschikbaar is om er voor te zorgen dat mijn zadels weer goed op de rug liggen. We moesten er even op wachten, maar ik heb zo verschrikkelijk veel plezier van mijn wow-zadel. Mooi bruin is niet lelijk….

img_1612

 

Inmiddels hebben we er heel wat uitstapjes opzitten.  Met tweemaal de hulp van Sandra van Paardenmensen waren we letterlijk op weg geholpen. Heb het geloof ik al wel vaker geroepen, maar het is echt zo’n zorg minder als je er vanuit kan gaan dat je onder alle omstandigheden kan laden.  Niks geen hulplijnen meer aan de trailer en het montyhalster heeft mefroi meer om voor het geval dat. We gebruiken eigenlijk nooit meer de speciale ringen. Op de foto hieronder nog wachtend….en wachtend….en wachtend….op het wonder wat zou gaan geschieden.  Niet dus…

IMG_0010 (1)

 

Tja en die uitjes…we hebben er inderdaad nogal wat gemaakt en slechts 4 er van waren voor concours. Heel veel plezier en ervaring hebben we opgedaan bij stal Wenning. Gezellig obstakeltjes temmen aan de rand van Zutphen. Altijd een ontspannen sfeertje en ook de ruimte om mijn 6 jarige paardenfluisteraar deel te laten nemen aan de pret. Sabine en Mark thanks voor de toffe momenten bij jullie. Of de pony minder wiebelig is geworden weet ik niet, maar zelf ben ik zeker er een stuk minder hieperdepiep van geworden wat waarschijnlijk al de helft van de ellende scheelt. We komen ongetwijfeld in 2017 nog een keer naar jullie toe. Misschien een uurtje springen voor volwassen jankerds met een niet springende connemara?

_MG_0890

 

Maar verre weg de meeste keren gingen we naar de Achterhoek. 7 november 2015 was de eerste keer dat we afreisden naar Dresssuurtraining Borculo van Ineke Jansen. Gezellig een middagje lessen met mede connemara eigenaren. Ze zeggen wel eens dat sommige dingen om een reden op je pad komen. Deze middag valt daar wat mij betreft zeker onder.

Schermafbeelding 2016-05-15 om 22.24.04

Ik had in totaal meer dan 7 jaar niet meer gelest. Deels omdat mijn toenmalige paard niet meer geschikt was voor het ‘echte’ werk, maar vooral omdat ik niet iemand kon vinden die uitdraagt en onderwijst wat ik zo belangrijk vind. (lees ik ben een stronteigenwijze eigengereide muilezel ) Training die bijdraagt aan de ontwikkeling van het dier en niet zo zeer het rijden van een skala oefeningen om maar de oefening te rijden. Het rijden heeft ondanks de eerder opgedane ervaring bij andere instructeurs het afgelopen jaar weer zoveel meer inhoud gekregen. Begrijpen wat je aan het doen bent en leren wanneer je wat toepast. Vorig jaar reed ik nog op een heks met een ingeslikte bezemsteel.

heks

Barstend van de tactfouten in de stap, een gehaaste dribbeldraf waarin ze continu over haar grijpgrage voorbeentjes heen rolde, de galop…nou ja er was bijna geen sprake van galop, totaal geen zelfhouding en ik verwarde gehaast met voorwaarts. Och en stijf….zo stijf. De lendenpartij was een categorie buigen of barsten en in het algemeen heel weinig spieren op het totale lijf. Had ik al genoemd dat ze scheef was? Genoeg werk zeg maar…

les_0057

 

In een jaar met 23 lessen en 1 behandeling (jaha heb geteld ) van dé juf (sorry Ien) heb ik een compleet andere pony. We begonnen aan een project om van een pony met slechts 2 functies (zoals de good old mobiele telefoon ) bestaande uit hollen of stilstaan aan een transformatie naar een hippe smartphone. Één van de metaforen die mij het meest is bijgebleven is de uitleg van de beenhulpen waarbij de buik als een soort touchscreen fungeert. Elke plek waar je een beenhulp geeft vraagt een andere respons en de hulpen dienen klein en doeltreffend te zijn. Met de goede begeleiding van Ineke om de juiste randvoorwaarden te creëren hebben we van een pony met 2 functies er een heuse Ipony 5.0 vol met allerlei hippe apps van kunnen maken. Van een heksje met alle ruimte voor hieperdepiep merriefratsjes is het nu een werkwillige tijger die gemotiveerd mee puzzelt.

schermafbeelding-2016-06-26-om-20-12-40

De stap is nog altijd niet haar beste gang, maar wordt nog steeds beter. De draf heeft zich kunnen vertalen naar een mooi horizontaal evenwicht waarbij ze prima haar eigen hals in een correcte houding zelf kan dragen. De eerste schakelingen naar het verruimen en de middendraf beginnen ook te komen. Dit was voorheen niet mogelijk met haar bergafwaartse manier van bewegen. De galop heeft heel veel moeite gekost en meer nog geduld.  Heel goed weten hoe je een dier moet motiveren om iets te doen wat ze verschrikkelijk moeilijk vinden. Met als resultaat dat ze enkele weken geleden zich ineens rechtsom op de achterbenen zette en de voorzichtige beginselen richting een verzamelde galop liet zien. Zo machtig mooi en als vanzelf ontstaan.

Zijgangen waren bij aanvang uit den boze en iets waar mefroi nou niet echt bij stond te juichen om eens heel fanatiek haar beentjes onder haar lichaam door te scharen. Nu schiet bij het verplaatsen van mijn benen haar gatje alle kant op.  Zoekend naar het juiste antwoord op het vraag en antwoord spelletje. Ik ben er van overtuigd dat ze het rijden zo is gaan zien. Deze video zijn een paar losse fragmentjes uit de les van eind oktober.

 

Begin oktober had ik deze compilatie al gemaakt die behoorlijk goed laat zien wat een goede training doet met een huis tuin en keuken combinatie. Waar er, laten we eerlijk wezen, meer van rondrijden dan van het getalenteerde spul.

 

Ondanks dat ze smal van postuur blijft hebben haar spieren zich op zijn minst verdubbeld, zijn ze mooi in verhouding en boterzacht. Subtiel rekken en strekken door te spelen met alle oefeningen en gecombineerd met, waar nodig, een behandeling of een naaldje. Grensverleggend, maar altijd eerlijk. Zelfs zo eerlijk dat toen witje precies 1 week geleden nee zei er ook direct een luisterend oor voor was. Samen kunnen overleggen wat wijsheid is. Doorgaan of luisteren naar het overduidelijke signaal. Samen op weg naar beter met alle respect voor het dier. Denk dat dit laatste wel het belangrijkste is waarom we een paar maal per maand ons hele hebben en houwen inpakken en naar de Achterhoek rijden en altijd komen we er een stukje rijker vandaan. Ien je bent echt een kanjer! En voorlopig ben je nog niet van mij af……want….

12440587_969578616471414_964355967873295471_o

 

…er rest mij nog de toekomst. Ik ga voor een Ipony 10.0 waarbij we apple er gewoon uitkakken qua ontwikkeling. Hoe tof zou het zijn als we november 2017 als snieklaas weer in het land is kunnen zeggen dat we zover zijn dat we de wissels kunnen installeren. Dat ze zo goed kan dragen dat ze strekt voor een 8 en dat we de lat hebben kunnen optrekken naar kniehoogte….dan hebben we de passage in ieder geval al. Misschien ben ik er tegen die tijd zelf ook wel van overtuigt dat we wel goed genoeg zijn om een B proefje te rijden. *zet perfectionist het huis uit bonjouren op de to do lijst*

_MG_0143

Lieve mensen ….ook iedereen die ik niet genoemd heb….mede dankzij jullie kan ik dagelijks genieten van een hele toffe hobby!

 

 

 

zijn wij.

_MG_0923

Gisteravond meegedaan aan de combinatietraining bij stal Wenning. Altijd leuk en gezellig en weer eens wat anders dan de gewone arbeid. Deze keer niet van te voren aan de hand langs alle objecten, maar gewoon er op en zien wat er gebeurd. Meest heftige was toch wel het randje bij de ingang van de bak. Stel je voor dat het zou bijten. Voor het randje nog even gebruik gemaakt van het zwaan-kleef-aan effect en achter het gatje van Arno aan laten wandelen. Daarna kruipend en sluipend door de bak heen. Als ik rechts kijk zie ik de paraplu links niet.

_MGL0297

Grappige is ook dat ze toch eerst zelf gecheckt moet hebben of ze overal wel langs, over en doorheen kan. Ondanks dat de plek en soort ‘obstakels’  niet nieuw waren. Better safe than sorry zullen we maar zeggen.

Het plastic zeil. Na even mutsen de eerste passen er op gezet en halverwege bedacht ze dat vooruit echt too much was en wandelt er achteruit weer af. Daar gaan we dus niet mee akkoord. Opnieuw er op en gewoon vooruit er weer af. Bleek dat ze helemaal niet gelijk doodging… .

 

_MG_0608

 

_MG_0619

 

Door naar het volgende. De brug. Mañaña Mañaña was het motto. Relax, ontspan en we blijven er recht voor staan.

_MGL0303

_MG_0719

 

Waterbak dan. Met eendjes.

_MG_0631 _MG_0671 _MG_0692

 

Minste problemen zitten altijd in de dingen waar ik gezeur verwacht. Mogelijk omdat mijn verwachtingen dan ook erg laag liggen. De boog met blower was echt een eitje.

_MG_0743

 

Tonnetjes. Hier sprong ze een maandje geleden nog met 2 hoefjes in haar neus overheen. Nu moest eerst het brein er nog een nachtje over slapen.

Niet….

_MG_0647

….wel

_MG_0659

…..hmmmmzzz toch maar niet

_MG_0660

… misschien is het toch praktisch mogelijk datteuh….

_MG_0661

That’s my girl. Sabine als je ooit nog eens een huppelles voor (hele grote) jankerds organiseert….count me in.

_MG_0752

 

Boem is ho zeggen ze wel eens.

_MG_0707

_MG_0823 _MG_0835

Wijkend er tussendoor.

_MGL0346

 

In een echte speeltuin heb je natuurlijk ook nog de ballenbak.

_MGL0324

_MG_0738

 

Kersje op de slagroom was de rookmachine. Was heel benieuwd wat ze daarop zou doen.

_MGL0458

 

Als de rook komt mag ik dan bij jou?

_MGL0414

Knappe merrie.

_MGL0481

_MGL0508

Heerlijk de spielerij bij de ondergaande zon.

_MG_0890

 

 

 

Waar het mis ging weet ik niet….alhoewel ik weet het wel ….iets met zeggen dat er niks in de agenda staat. Oeps foutje bedankt en zo rij je ineens op de zondagmorgen als stand-in aan kop in het connemarajeugd team. Gemiddelde leeftijd met mijn bijna uchekuchuche34kuchucheuche jaar flink omhoog getrokken, maar dat mocht de pret niet drukken.

 

Mijn witte loeder heeft zich weer van haar beste kant laten zien.

_MG_0143

 

Beetje dribbeldedribbel aan de hand en natuurlijk nog even theemutsen of ze wel of niet over het bakrandje kan stappen. Met behulp van een begeleidend handje bleek dat ze niet gelijk doodging als ze er overheen zou gaan. Weer opgelost. 
Lekker losgereden en zo gaandeweg werden de koppels gevormd en kreeg iedereen de nodige instructies van Eline aka commandant aka kopvrouw aka die ene rooie.

Als we elkaar passeren moeten we elkaar de linkerhand kunnen geven. Oh ja …. behalve als we bij B of E gaan afwenden….dan moet je elkaar de rechterhand kunnen geven. Hmmmzzz volg de rest maar gewoon en boem is ho.”

 

Voordat we daadwerkelijk de proef gingen oefenen eerst nog de finetuning of de bedachte setjes goed bij elkaar zouden passen. Heel tof ook dat de Eline-stand-in erg leuk gestuurd heeft. Mijn witje was vooral gek op Jou…..”Joutje mijn zoetje….hmmm

_MG_0150

 

Na een paar kleine wisselingen en soms een pony met een eigen mening was de colonne met 8 pony’s gevormd. Whoppa. Kleine ruiterwissel bij Jou en even de tijd om te stappen. Tijd voor het echte werk.

Moest zelf even schakelen toen we eenmaal gingen splitsen en in die ‘ouwe’ grijze massa moest graven wat de volgende lijn ook al weer was.  Het was even blanco daarboven. Thank god niet verkeerd gereden (die eer heb ik aan anderen overgelaten ) anders was het nog dikke vette ruzie met mijn perfectionist geworden ook.

Synchroon hupsen met Jou. Gesierd door mijn bochel en gierennek.  Hopelijk trekken mijn supervette laarzen (had ik dat al gezegd ) de aandacht.

_MG_0164 _MG_0167

 

Passeren op de middenlijn.

_MG_0207

 

Uiteraard allemaal onder het genot van het geluid van Enrique. Tja en als de dames de muziek niet aan krijgen dan moet er natuurlijk een man(netje) bij komen. Altijd handig die hulp in de huishouding.

_MG_0184

 

Je bent een pony of je bent het niet. Even snacken tussendoor. Ze kan het hebben….

_MG_0229

 

Gebroken lijntje.

_MG_0192

 

Niet helemaal mooi gelijk, maar ik vind mijn eigen pony zo stoer.

_MG_0179

 

Oftewel gewoon een feestje. Genoten van mijn geweldige witje, de gezelligheid en het eten. Dank daarvoor!
Zo ziet het feestje er in bewegend beeld uit.

Meestal heb ik mijn woordje aardig klaar en rolt een verslagje zo uit de mouw. Afgelopen week ben ik samen met een vriendin en onze beide pony’s naar een trainingsweek geweest. Nu, inmiddels weer 4 dagen thuis, borrelt er een beetje boven wat ik er over wil zeggen. Niet dat iemand het wil horen, maar swah.

 

In januari had ik mij redelijk impulsief ingeschreven voor deze week met toen al de opmerking dat het wel buiten mijn comfortzone ligt. Nou is dat niet per definitie verkeerd. Doorgaans, naar mate dat zo’n happening dichterbij komt, valt mij als vanzelf binnen wat ik wil. Nu niet. Tenminste dat dacht ik. Achteraf terugkijkend had ik denk ik wel degelijk een agenda, maar dan in de categorie verborgen verwachtingen. De best passende omschrijving was het gevoel dat we ‘meters’ gingen maken. Intensief trainen en aan het einde van de dag je shirt uitwringen van het luie zweet. Had niet voor niks een tas vol met T-shirtjes meegenomen. Daarnaast de hoop wat mee te kunnen nemen vanuit een andere filosofie om de dressuur te benaderen.

 

Aan deze verborgen verwachtingen heeft het niet voldaan. Het was fysiek niet intensief en het de samenvoeging van de manier van rijden, zoals ik zelf doe en de methodiek van daar kreeg ik niet fijn met elkaar verbonden. Het maakte mij in de war en terughoudend. Door de onduidelijke en soms ook onbekende hulpen raakte ook witje wat van de wapper. Gevolg was dat ik zelf eigenlijk liever niet de lessen invulde met mijn grote voorliefde….de dressuur. Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten en ook niet zo goed wat ik kon vragen. De gegeven theorie maakte mij mentaal vermoeid en zou thuis, na bijvoorbeeld een werkdag veel luisteren naar cliënten, een reden zijn om niet op te stappen.

 

Dag 1 sloot ik af met een ontevreden en niet happy gevoel. Toen had ik overigens nog niet gereden. Dag 2 na de theorie…en heel eerlijk een enorme tranenwaterval besloten om toch met knikkende knietjes aan te kaarten wat mij dwarszat. Samenvattend het gevoel van een vierkant (ik) in een driehoek ( de trainingsweek) te moeten proppen. Wetende dat het niet gaat passen en daarmee ook de minder leuke kanten van mijn karakter naar boven voelen drijven. Perfectionisme, faalangst en onbereikbaar voor input stonden al met hun koffertje op het terrein. Niet wetende dat ik ze had ingepakt.

 

Samen tot een compromis gekomen om de theorie eventueel te skippen als bij mij de mentale moe optreed en de dag starten met poetsen, opzadelen en rijden. Dit was al een enorme verbetering voor mij. Zelf de keuze gemaakt om niet 2 maal een half uur te lessen, maar 1 maal een uur. Klein onverwacht voordeel was dat ik vaak nog in de volle zon kon rijden in plaats van in de stromende regen. De theorie werd deels vervangen voor wat balansoefeningen op zo’n grote fitnessbal. (sorry Eendtje ) Briljante dingen zijn dat.

 

Was het dan allemaal kommer en kwel. Nee zo was het ook niet. Waar ik dressuurmatig mijn ei niet kwijt kon, en dat ook met later nogmaals proberen zo bleef, des te verrassender was het springavontuur. Onder het mom van beter goed gejat dan slecht verzonnen het idee van mijn metgezel gepikt en de springwei ingegaan. Thuis lag mijn springzadel te verstoffen. De laatste keer dat ik gesprongen heb met witje lag zij dwars en ik scheet in mijn broek. Stalgenootje een periode met haar gesprongen, maar vanzelfsprekend werd het niet. Gezien mijn beperkte zelfvertrouwen met springen moest het toch wel een soort van vanzelfsprekend gaan.

 

We zijn gestart met het op en afstappen van de wal. Pienuts. Ook in draf geen enkel probleem. (don’t ask wat ik met mijn hand aan het doen ben…. )

DSC00011 DSC00016

Of ik ook eens op de opsprong kon afrijden en gewoon kijken wat er gebeurd. Stoppen mocht. Goh dat was al een heel andere insteek als ‘dood of de gladiolen, maar ze mot erover’. De mogelijkheid dat ze mocht stoppen gaf mij heel veel rust en een klein sprankje zekerheid. (controlfreak had ik zeker weten wel ingepakt ) Ze stopte en kreeg de ruimte om zelf het initiatief te nemen om er op te stappen. Als ik het zo opschrijf klinkt het een beetje van de zweverige, maar ik hoefde enkel een kleine hulp te geven en in alle rust hopte ze de opsprong op. Daar werd ik zooooooooo blij van. Vervolgens nogmaals in stap aangereden en nu zonder twijfel er op. Heel vet!

DSC00010
Of ik er ook naar toe kon draven? Ik hoor mezelf nog zeggen “dat vind ik (….eng)….nah ik moet misschien maar even niks vinden en gewoon doen.” Popje als ze is draait ze hier haar hoefjes niet voor om en whoppa vanuit een drafje er op. Tja en waar je op gaat moet je ook een keer af. Zou je er eens af kunnen rijden….? (NEEEEEEEEEE )….nou ja we kunnen het proberen. Ietwat voorzichtig nog en met het voorbeen glijdend langs de balk liet ze zich zakken. Mijn broek zakte weer af van verbazing….ze doet het gewoon!!!! Inwendig de hoela gedanst en daarna zowel in stap als in draf nogmaals er af gesprongen. Het waren natuurlijk beginnershuppeltjes, maar voor mijn gevoel hebben we olympisch gecrosst.

Als toetje nog op de tractorband gestaan. Op dezelfde manier. Haar de ruimte geven om de keuze te maken. Frappante was dat ze daardoor veel meer aanbood als dat we vroegen. Binnen no time stond ze op de band.

DSC00019

 

Echt dikke dank voor deze hele gave ervaring. Pony blij, ik blij. Wat wil je nog meer. Nou…..herhaling! Volgende dag besloten om het springen, op libelleniveau, ook maar eens aan te pakken. Oh ja we hebben voor het crossgebeuren ook nog even gevoetbald….daar ligt niet ons talent.

DSC00007

 

Springen dus. Eendtje een behendigheidsparcoursje voor ons uitgezet. Overal op en tussendoor. Geen enkel probleem. Cavalettiblokken tegen elkaar geschoven. Hopla zo er over. Dag bange poeperd….welkom superheld. Vervolgens kruisje meegepakt. Stoppen mag, ze kan er overheen stappen….en dat deed ze ook. Vervolgens het gat tussen de blauwe tonnen opgevuld met een balk op de grond. Ieeeeeeeeeehhhhhhhhhh in de ankers. Pony says no. Ik zei….kanmenietschelen. Met wat gepruttel loopt ze er dan toch overheen. Nog een aantal keer gedaan. Wat ik van het idee vond om de tonnen ook tegen elkaar te schuiven. Nou euh…..moet ik dat nog uitleggen? Oftewel tijd om niet teveel te vinden en er naar toe te stappen. Pony kijken, ik geef been en pony stapt er gewoon over. Wat doet ze nu??????? Paar maal in draf gedaan. Wat op zich prima ging, maar ze liet zich er een beetje overheen rollen. Weet je wat je ook kan doen? (neeeee please niet in galop ) In galop gaat het een stuk makkelijker? Moed bij elkaar geraapt, die was even op Pokémonjacht, en aangesprongen. Soms hè….moet ik wat meer vertrouwen op die kleine witte pluizenbol. Tuurlijk sprong ze er over. Nog even de blokken meegenomen en direct gestopt. Zo zo zo blij.

 

 

En spelende vrouw wat heeft nu geleerd?

  • koester het team aan mensen om je heen die de sport zo geweldig maken. Voor jullie allen!!!
  • springen is stiekem best leuk en we gaan er thuis zeker mee door spelen zoals we nu gedaan hebben. Dank daarvoor.
  • ik wil ook een fitnessbal.
  • 2 billen Suus….2 billen. Gebruik die linker ook eens om op te zitten…..maakt het voor de pony ook een stuk makkelijker.
  • handjes ontspannen en net een tikkeltje meer gebruik maken van bepaalde zit- en beenhulpen.

Hopelijk bouwen ze een beetje door in de achterhoek….gaan we bij dé juf () de meters maken.

 

 

Vanmiddag met pony, man en kind afgereisd naar Stal Wenning in Zutphen. Vorig jaar hebben we daar al een keer de obstakeltraining gedaan en direct geroepen dat we nog een keer terug zouden komen. :D
Het duurde bijna een jaar, maar vandaag met een aantal andere connemara eigenaren de obstakels getrotseerd. :))Aangezien David min of meer verplicht mee moet met dit soort dingen hadden we de insteek dat we het vandaag extra leuk zouden maken. Of hij wilde helpen. Nou dat wilde meneer wel. :7 Pony voorzien van 2 lijnen. 1 leadrope voor mijzelf en een normaal halstertouw voor hem met de deal dat als het nodig is hij zijn touwtje gewoon los mocht laten.
_MG_0007

Daar gingen we aan de hand op ons gemakkie overal langs en David kreeg er steeds meer lol in om te mogen vertellen wat de pony moest doen. De tonnen waren groot favoriet. Met name omdat ze de eerste keer er overheen sprong. Dat is natuurlijk VET COOL. =:)=:)=:)
_MG_0081

Om vervolgens er alleen nog overheen te willen stappen. Voordeel is dat een knulletje van 5 een levendige fantasie heeft. Hij stuntte vrolijk al rollend over de tonnen heen en daarna mocht ik hem met de pony volgen.Waterbak was ook een toppertje. Pony tussen ons in en hopsa zo de waterbak door. Ik druk met uitleggen dat hij de pony moest vertellen wat ze moest doen. Hij druk met het kliederen in de waterbak. _O-_O- Nu even geen tijd mam. >;):+
_MG_0065

In de tent heeft hij de benen uit zijn lijf gehold en ik er braaf met pony achteraan hobbelen (rennen kon je het niet noemen ). Om daarna ijsjes te verkopen met hooismaak, want dat zou zijn pony wel lusten.
_MGL9915 _MG_0187

Op het zeil David uitgedaagd om even flink te stampen, springen etc. Tuurlijk doet hij dat. *\%/*
_MG_0262

Vervolgens ik er op en meneer heeft ons de weg gewezen. Hij was er zo druk mee.
_MG_0268

Uiteraard je moeder bij de hand nemen als ze het eng vindt. :')
_MG_0305

Toen toch maar eens de vraag gesteld of hij niet op de pony door het parcours wilde. Tot mijn verbazing was hij direct enthousiast. :wow: Uitgelegd dat hij dan even mijn cap op moest….superstom natuurlijk. :roll:Maar daar ging hij. Wat een held. :+: Hij is werkelijk waar overal in, op, door geweest. Ik twijfelde nog bij de tonnen, maar aangezien hij zelf er van overtuigd was dat hem niks zou gebeuren….wie ben ik dan om hem tegen te spreken. :o:D

Olympisch lint tijgeren. _O-
_MG_0334

Big high 5!!!!
_MG_0336

Als superheld moet je natuurlijk even tussen deze kerels op de foto. <<)<<)<<)
_MG_0350
_MGL9952 _MGL9958

Hij was zo verschrikkelijk trots op zichzelf en ZIJN pony. <3<3<3 Heerlijk zo’n familiepony.
_MG_0359

En Arno….die heeft alles weer prachtig op de plaat gezet. :*:* Echt een luxe probleem om uit zoveel leuke foto’s een keuze te moeten maken.

Zaterdag 4 juni hebben we deelgenomen aan het ONCK. Het Open Nederlands Connemara Kampioenschap. Een dag met enkel pony’s die voor tenminste 25% aantoonbaar connemarabloed hebben. Vorig jaar ons ‘debuut’ en wat me vooral nog bij staat is dat ik compleet overrompeld was door het enorme terrein van de KNHS. Dit jaar wisten we in ieder geval wat ons te wachten stond. :7:7:7

Bij inschrijving dit jaar wel een stal geregeld, waardoor we ’s ochtends op tijd al naar Ermelo konden en de pony niet de hele dag op de trailer hoefde te staan. Bepakt en bezakt met het nodige harnachement, kleding en voer zo rond de klok van 8 vertrokken. Blijft wonderlijk hoeveel troep een mens kan meesjouwen. :')

Rond een uurtje of 9 kwamen we aan. Aangemeld bij het secretariaat en gelijk even een blik op het terrein geworpen. Het lag er weer prachtig bij. Een genot om daar te mogen rijden. Pony op stal gezet en voorzien van wat te eten. Het heeft deze en gene nog verbaasd dat mefroi de hele dag met 1 hooinet doet….sorry….ze zal druk zijn geweest met haar nagels lakken of zo. :+

Later aan de hand door de losrijbaan en de ring gesjouwd. Pony was op en top relaxt. Zeer waarschijnlijk, omdat mijn eigen zenuwen heerlijk in de zon lagen te bakken en zich totaal niet geroepen voelden om acte de présence te geven. Heerlijk is dat. Was ook vergeten de nodige beren in te pakken en ze op de weg uit te strooien. Oftewel op en top zen. :Z:Z Is ook wel eens anders. O:)

Al wandelende zagen we in de stand van de Dunsborg ruitersport een prachtig kobalt blauw dekkie hangen met het stamboeklogo er op. Hebbuh, hebbuh, hebbuh!!! <<)<<)<<) Gevraagd wat het zou kosten en of we het nu konden kopen. Kopen was geen probleem, maar niet nu. Het was een voorbeeld om te laten zien wat er allemaal mogelijk was op verzoek van het stamboek. Jammerdebammer!!! -O- Hubbie liet zich echter niet voor 1 gat vangen en heeft wat rondgevraagd. Oplossing in overleg met het stamboek….gewoon kopen, mee rijden, weer terug hangen na het afzadelen en uiteraard aan het einde van de dag met de parade weer op doen. DEAL! 8-)

_MGL9499

Met losrijden liep ze als een zonnetje. Liet zich fijn tussen de rest doorsturen en zelfs geen last van het ‘wat-ruist-daar-in-het-struikgewas-syndroom’  wat vorig jaar nog wel actief was. Losgereden zoals het ons geleerd is en we het nu eigenlijk altijd wel doen. Controleren of alle voorwaarden er zijn en verder loswerken door het hele lijf.

 

_MGL9489

Op naar de eerste proef. Geen pas verkeerd gezet, geen spatjes of onzichtbare bakkabouters. Braaf ons rondje gereden en de conclusie van mezelf direct naderhand was ook niet meer dan dat. Braaf….dat kan dus anders. Aangemeld voor de tweede proef en hoppa direct aan de bak tijdens het verkennen van de ring. Pasje schakelen, paar pasjes opzij voor beide benen, stukje galop en wat lijntjes gereden. Maakte direct een verschil dat de toch wat duwerige aanleuning uit de eerste proef naar de achtergrond verdween en mefroi wat beter haar eigen nekje droeg. Binnenkomen ging best aardig en door naar de eerste oefeningen. Niks aan het handje tot onderdeel 5. Mijn hubbie had een eigen draai aan de proef gegeven en maakte van het halsstrekken op de volte er verruimen van. Waarop ik door de ring blèrde dat die oefening niet in de B zit. :') Toch nog het halsstrekken kunnen rijden, maar wel slordig naar mijn gevoel. Plus dat ik uit mijn concentratie was en inwendig liep te mopperen. Zo flexibel als een metalen buis zeg maar. O:) Om het af te maken draaide hij nog wel letters om, waardoor ik even twijfelde in welke hoek het ook al weer moest gebeuren. Eindconclusie voor mezelf…..als ik deze proef winst rijd….. :o

 

_MGL9511

Pony uitgestapt over het terrein. Vond ik al best dapper van mezelf. Op stal voorzien van een bakje slobber, wat zowaar gegeten werd. Tussendoor nog een gelegenheidsduo met een andere connemara gevormd. Rijtechnisch leek het nergens naar, maar wat was ze op en top braaf. Dat voor een jong en onervaren dier met een vreemd mens op je rug. Petje af voor deze merrie en dank aan de eigenaar dat ik haar even mocht lenen.

 

_MGL9593 _MGL9623

 

De rest van de middag naar de andere deelnemers gekeken. Genietend in het zonnetje. Tussendoor met Murielle besloten dat beide dames zo relaxt waren dat we de parade wel aandurfde. Snel een date gefikst om een duo te vormen tijdens de parade. Konden we elkaar psychisch ondersteunen.  :'):')  Eenmaal het sein gegeven dat we konden opzadelen snel het dekje weer uit de stand geplukt en pony weer voorzien van zadel en hoofdstel. Op ons gemakje wat gestapt in afwachting van Muriel met Karel…..en wachten….en wachten…..nog even wachten…..nog even geduld aub….sjit de parade begint al te vormen := …..wachten….jaaaaaa daar zijn ze.

_MG_0286

 

Snel naast elkaar en tussen twee oude bekende in naar de ring toe. Pony voelde wat onrustig aan en toen de voorste 2 mochten gaan draven kreeg ik het benauwd ….gelukkig was het nergens voor nodig. Voor mefroi was dat een hele ontlading dat ze de spanning kon afvloeien in een drafje. Oké zij wilde iets harder dan de connies voor haar O:) , maar bleef keurig in de rij. Onderweg zaten de twee zemelaars nog te mutsen terwijl de pony’s ondertussen braaf hun rondje sjouwden. :')

_MG_0301

_MG_0311

Langs de muziek en publiek met applaus. Allemaal pienuts. Zelfs opstellen ging prima.

_MG_0324

Zo’n gaaf gevoel om als volwassen pennymeid in zo’n stoet mee te rijden. *\o/*

Thanks Anita en Ria voor het geweldige filmpje!

 

Al kwekend wachtend tot iedereen zijn prijs in ontvangst had genomen. We reden er immers voor spek en bonen bij en had niet het idee dat we heel hoog gescoord hadden. Ook niet slecht overigens. Tot we onze naam hoorde vallen….euh wat???? :oo:oo:oo

 

_MG_0352

Hadden we zomaar een 3e plek in de B te pakken met maar liefst 3 winstpunten. *\o/* Het is maar goed dat ik niet jureer….het is weer eens gebleken dat ik er echt geen biet verstand van heb. :'):'):')

Schermafbeelding 2016-06-05 om 14.57.41

De ereronde was iets to much voor deze jankerd. Toen de eerste pony vertrok voelde ik het gatje van mefroi een halve meter zakken en haar oren zaten zowat in mijn neus. Nah lama….rechtsomkeert de opstelling weer in. Bij elkaar zo ontzettend trots wat we het afgelopen jaar bereikt hebben. De feedback op de protocollen stimuleert enorm om de punten op de i te zetten. Meer blijven rijden, lijnen strakker in sturen, nog wat meer lef er in….L here we come. :7:7:7 Tegen die tijd dat we de punten bij elkaar hebben dan.

_MGL9528

Het fijne van een pony met pluizig haar is dat je nog zeker 14 dagen aan zo’n top dag herinnerd wordt door de schapenkrullen op d’r kop. :'):'):') <3

13325720_533514686834939_5863062758532197621_n

Gisteren weer een ritje gemaakt richting de Achterhoek. Zelf ga ik vaak van te voren al naar stal om op mijn gemakje alles voor te bereiden (controlfreak). 15 minuten voor vertrek komt man met kind aan. Trailer achter de toet, zooi in de auto, lijnen aan de trailer, pony ander halster om en hoppa op de wagen met die geit. <<)
Met grote dank aan Sandra van Paardenmensen die het mogelijk heeft gemaakt dat we nu een pony hebben die met een minuut op de wagen staat. De lijnen hebben we enkel nog nodig voor de aanleuning aan de zijkant. :) Nog niet zo gek lang geleden kreeg ik al de kriebels bij het idee dat we wéér het geneuzel aan moesten gaan om mefroi hare koninklijke hoogheid de heks met haar pootjes op de wagen te krijgen. :roll:

IMG_0010 (1)

Als we eenmaal het vaste riedeltje van 1 x plassen en 2 x mesten in de trailer hebben opgeruimd %) gaat de klep dicht en rijden we op ons gemakkie naar Borculo. Nooit gedacht dat ik 45 minuten heen en 45 minuten terug er voor over zou hebben om te gaan lessen, maar het is zo verschrikkelijk leuk dat het bijna een wekelijks gezinsuitje aan het worden is. :')  Zelfs David (5j) die niet zo heel met paarden heeft vindt het best oké. Onderweg lekker boterhammen knagen en op de ipad en eenmaal daar struint hij op zijn dooie akkertje langs de bak en als hij de kans krijgt even hondjes aaien bij Yvette. <3 Koekenbakker was gisteren zo druk met de pony ‘wassen’ na de les dat hij heel niet in de gaten had dat 1 van de hondjes onder zijn neus werd gepresenteerd voor een knuffel. :(:) _O- _O-  (sorry Yvet….hij had het niet gezien, maar wilde heel erg graag Y;( :') )

 

Maar goed les dus. Hoe het gegaan was?
– Nou we hebben lekker gereden, geprutst en gefrutst. :D
Jaaaaa…….en wat was het resultaat daarvan? -:)
– Oh ja best handig als we er dat ook even bij zeggen…. :)) nou dat ze makkelijker opzij gaat. Ik de pijnpuntjes in de galop meer moet opknippen, omdat ik anders zelf te stug in de hand word en dat een averechts effect heeft. Wat ik overigens heel erg lastig vind om toe te geven aan mezelf. Liefste doe ik het natuurlijk in 1 x goed. Utopie I know, maar stiekem hoop ik daar toch op. :D

 

Eenmaal aan de gang was het net of de duvel er mee speelt. Verrassing van vandaag…..de strontkar. _O-
Pony is strontkarproof….ikke….mwah ietske minder. :')

Schermafbeelding 2016-05-29 om 22.09.27

In de stap vooral gewerkt in het laten door vloeien van de pas naar voren toe. Denkend richting het verruimen met voldoende lengte in de hals, zonder het bezemsteeleffect te creëren. Daarin het wijken meegepakt met wederom de nadruk op het voorwaartse en minder op het zijwaarts. Wel uiteraard met voldoende gehoorzaamheid voor de zijwaartse hulp. *noteert dit bij het huiswerk* O:)

Vandaar uit een overgang naar de draf en de eerste was gewoon zonder een ‘hupke’. Meestal maakt ze er nog zo’n halfbakken huppelpasje tussen voor dat ze echt vertrekt. Dit moet dus ook nog vele malen scherper worden. *noteert dit ook* :')

Daarna in de draf gewerkt aan….wat niet zou ik bijna zeggen. Zelf haar eigen hals dragen, voorwaartse drang zonder haar favo hectische gangetje er in te zetten, losheid in de nek en rug en de schwung van de achterhand. Elke kleine verbetering is zo’n gaaf gevoel op dat moment en tegelijkertijd een enorme stimulans om huis weer verder te prutsen en te frutsen. O:) Om een volgende les hopelijk weer wat nieuwe gereedschapjes te scoren of de bestaande tools te verfijnen. :) Gecombineerd met een pony die het altijd verschrikkelijk leuk vindt om te werken maakt het extra leuk. <3

Daarbij ook wel tevreden dat ik er op enkele verdwaalde momenten aan gedacht heb om mijn altijd aanwezige ‘gierennek’ en bochel een beetje rechter op elkaar te stapelen. Om vervolgens weer heerlijk in elkaar te zakken. :')
Als toetje nog even gezien hoe Ineke de pony aan het werk heeft gezet. Superleuk om het eens vanaf de grond te zien. Vanuit haar bevindingen een beetje extra skupjes voor het huiswerk gekregen. Arbeid met die kleine witte meid!!! ~~}>~~}>

Net nog een pietsie veel meer := scherper zijn op de gehoorzaamheid mét nageeflijkheid.

Pony had ook nog geluk. Ook zij kreeg nog een klein presentje in de vorm van wat naalden in haar bips. Waar ze bij de eerste punten nog semi geagiteerd reageerde met een venijnig zwiepje met de staart en een evil eye naar achter… >;)
Zag je haar bij de laatste punten al wat friemelen met de bovenlip, de oog opslag werd zachter om af te sluiten met een hele diepe zucht. Zo mooi om te zien hoe groot de impact kan zijn van zoiets ogenschijnlijk kleins als een speldenprik op de juiste plek op zo’n groot paardenlijf. Prachtig! +:)+

Daarom gaan we over 2 weken gewoon weer lekker trainen in Borculo, maar volgende week eerst nog het onck waar we superveel zin in hebben. Als kersje op de slagroom mag ik de prachtige connemaramerrie Karel lenen voor een b proefje. :):)

 

Na mijn valpartij van afgelopen vrijdag toch een paar dagen behoorlijk last gehad van mijzelf of liever gezegd de angst in mij. Geen idee waarom ik dat zo sterk heb, maar het kan bij tijd en wijle behoorlijk de boventoon voeren. Alsof je eigen angst met de voorzittershamer in de klauwtjes aan het hoofd van de vergadertafel het één na het andere besluit neemt. Vrij jammer…

 

Zondag met de les al een goede oppepper gehad en maandag thuis weer fijn kunnen sturen. Vandaag de angst netjes opgeborgen op zolder met een laagje stof er over. Ik kom je wel weer halen als ik je nodig heb schatje. 

 

Net een beetje geknutseld en geprutst met het aangereikte gereedschap. Niet met een specifiek doel heel eerlijk gezegd. Gewoon lekker sturen en zien waar we op uitkomen. Eerst nog een paar sputters op de tuinslang in de verte. Van het niet giftige soort hoor dus geen zorg. Als vanouds gas er op bij de twijfelpasjes  bij het zien van de blompkes langs de kant, de restanten mest op de grond en de paar platgestampte plekken. Tot mefroi zelf het tempo ging bepalen en met van die voorbenen als tentharingen (lang en de grond in) in de rondte liep te paraderen.
Tempocontrole…..bepalen van de hoofd/ halshouding….nageeflijkheid…..rechtrichten. Echt als je mij een keer midden in de nacht wakker maakt (levensgevaarlijk overigens… ) dan heb ik geen idee waar mijn huis woont, maar dit rijtje kan ik ondertussen dromen. Uitvoeren is een ander dingetje, maat het gaat de goede kant op zeg maar.  Galop kreeg ik zowaar fatsoenlijk door de wending gestuurd waar ik al heel erg blij mee was. Af en toen nog wat scheef, maar al veel beter in het spoor en dat zonder in draf te kukelen…..nou ja …..in ieder geval niet zo vaak als anders.

Tot ik het voor elkaar kreeg om madammeke een hele lange zijde op eigen benen te laten lopen, recht en los van de hand met goede aanspanning en voldoende lengte in de bovenlijn. Inwendig de hoela én de macarena gedanst. Had immers toch bijna 40 meter de tijd dus daar kan best een tweede dansje vanaf. In de bocht flopste toch het rechterschoudertje er uit en toen was de pret over voor dat moment,  maar wat maakt het uit….we’re back!!!

Schermafbeelding 2016-05-19 om 22.32.59

 

Vandaag met meerdere connemaraliefhebbers afgereisd naar Ineke Jansen voor een middagje lessen, kletsen, koffieleuten en lekkers eten. Homemade appeltaart mag dan natuurlijk niet ontbreken.

Schermafbeelding 2016-05-15 om 22.24.04

les1

Zelf nog een tikje nerveus na de betere voltigepraktijken van afgelopen vrijdag. Wat hou ik toch van de helderheid van Ineke.

“Ja euh Susan hoor eens…..het is gebeurd….sterker nog er is eigenlijk niks gebeurd….je ging er op onhandige wijze naast liggen…..dat was vrijdag en dat ligt in het verleden….heb je geen invloed meer op dus daarmee klaar. We zijn nu hier en gaan nu gewoon rijden.” 

 

AMEN!!! Sta je dan met je bekkie vol tanden. Wel een klein stapje terug gedaan om de aandacht te vestigen op een los en ontspannen lichaam (lees: slagroombenen) wat ook in staat is om duidelijk naar de pony te communiceren. Ik kan wel ontspanning van haar verlangen, maar als ik er zelf met klemmende bovenbenen op zit wordt dat natuurlijk helemaal niksie.

Pony was weliswaar wat frisjes, maar superbraaf. Eerst weer terug naar onderdeel 1: tempocontrole. Voorwaarts reageren op een beenhulp en niet onder mijn gatje vandaan hollen. Dat laatste is nog wel eens een dingetje. Vooral het hectische over de voorbenen naar beneden duikelen niet verwarren met een voorwaartse gang met gebruik van rug. In het gecontroleerde tempo bepalen we de houding van de hals. Juist omdat mefroi zo fris was en wat hectisch over haar voorbenen de grond in wenste te ‘mollen’ gekozen voor een meer horizontaal evenwicht. Lijkt zo net of ik er verstand van heb, maar deze wijze woorden zijn eerlijk gepikt van de juf. Beter goed gejat dan slecht verzonnen. Oftewel koppie wat omhoog met voldoende lengte in de hals en daar komt onderdeel nummer 3 op de lijst af te werken punten….nageeflijkheid. Oh en graag wel redelijkerwijs tegelijkertijd en als je dan toch bezig bent pak er het rechtrichten ook nog effies bij.

les2

In ons geval zorgen dat de rechterschouder wordt begrensd en het linkerachterbeen gezellig deelneemt aan de gevraagde arbeid. Levert zowel bij de pony als bij mij enig motorisch gekneus op, maar als ze dan die paar passen doet wat ze moet doen en ik daarin los en recht er boven kan blijven……..zoooooooo gaaaaaaaaaaaaaaaaaaaf. Oké daarna zakt het als een plumpudding in elkaar, maar die 3 passen waren er.  Later als we groot zijn dan zijn die 3 passen er een paar meer.

Vervolgens og een stukje galop meegepakt. De overgang alleen al was hilarisch. Met 4 poten van de grond af…..kreeg nog complimenten over het toegenomen zweefmoment ( in draf…..ssshhhht). 

les3

In bewegende beelden zag het er ongeveer zo uit.

 

 

Kortom we hebben genoten van een fijne middag, met een toffe les en veel huiswerk. Met heel veel gezellige mensen en weer een fantastische catering.

 

Marieke bedankt dat ik de foto’s mag gebruiken.

 

 

 

Ik had besloten om mefroi de avond van te voren al in te vlechten. Dan hoefde ze vandaag niet heel veel eerder met haar gatje van het gras af.  Zo gezegd zo gedaan en persoonlijk errug tevreden over het resultaat.

13179222_525150697671338_4118018964161792062_n

 

Daarna nog een kwestie van duimen dat ze het ook zou laten zitten. Ze is van zichzelf uitzonderlijk schoon. Zeker voor een schimmel, maar je weet maar nooit. Thank god had ze alles netjes heel gelaten. That’s my girl!

 

13239426_525444577641950_8052318481391797625_n

 

Helaas liep het daarna allemaal iets anders. We gingen en we kwamen thuis met: 1 dikke blauwe knie, een bult op het scheenbeen, een blauwe bil, een gedeukt ego, heksje over de piemel, ikke over de piemel en geen ring van dichtbij gezien.

Heksje was op deze locatie net als de vorige keer spooky, maar kon er nu redelijk vlot doorheen rijden. Ze begon net de ontspanning te vinden. Ik rijd linksom op de binnenhoefslag langs de deuropening (die vond ze nog altijd niet iets om heul dicht langsop te gaan). Andere ruiter komt rechtsom aan in galop over de hoefslag. Ik dacht nog ik moet even roepen dat ik op de binnenhoefslag blijf en toen was het kwaad al geschied. Andere ruiter pakt netjes de binnenhoefslag en pony wijkt op dat moment verder naar binnen uit voor de deuropening. Mijn knie kletst vol tegen die van de andere ruiter op. Ik word het zadel uit gelanceerd en beland er achter. Heksje voor de tweede keer over de piemel en zet het op een lopen….geen houden aan dus een rondje zandhappen.

Tja en daarna was er met ons beide even geen land te bezeilen. Lef en doorzettingsvermogen hadden per direct een last minute naar Timboektoe genomen en faalangst stond met zijn koffertje  in de hand al met de voet tussen de deur.

Na een paar minuten aanklooien besloten om me af te melden. Even de druk en verplichting van nog een proef moeten rijden er af. Had uiteraard deze en gene nog een mening over. Gelukkig heb ik de koppigheid van een ezel ….geen proef dus.

Besloten om er even af te gaan. Beide tot bedaren te komen. Er weer op en doel gesteld dat we net zo lang zouden blijven rijden tot we allebei weer normaal ons dingetje deden. Pony bleef wel wat spooky, maar zelf weer de rust kunnen vinden om te rijden.

Kost wat, maar dan hebbie ook wat. Gevraagd en ongevraagde dingetjes zeg maar.

Voor de ramptoeristen…..ja het staat op beeld. 

 

Inmiddels ruim 1,5 jaar in mijn bezit. Nooit meer van plan een paard te kopen. Kwam toch met een pony thuis.  Mijn man vraagt zich nog steeds af waar het misging.

Afbeelding

 

Van pennypony….
IMG-20141115-WA0000

 

Heel eerlijk….ik scheet in mijn broek voor dat onervaren, onzekere pony’tje van 1,44m.
Geen stoute, maar ze kon nog wel eens onder mijn gatje vandaan vliegen.  Werd ik dan zelf weer een tikkie voorzichtig van.

Afgelopen weekend een filmpje in elkaar gefreubeld om voor mezelf de ontwikkeling in beeld te brengen. Sinds afgelopen november zijn we aan het lessen en mijn lieve hubbie legt alles vast op film.

Ik heb geprobeerd om van alles de eerste beelden en de laatste beelden naast elkaar te zetten. Tuurlijk er is nog zat te doen…I know.  Zou niet goed zijn als er niks meer te verbeteren zou zijn. Desondanks ben ik echt heel erg blij met hoe we gevorderd zijn.

We puzzelen lekker verder. Een maandje geleden voor het eerst gestart en na 2 wedstrijden 4 wp bij elkaar gefabriekt met mijn kleintje.

 

….naar pennypony!
zwart-wit

Genoeg gekletst (voor mijn doen best een kort stukkie eigenlijk  ) en tijd om met de billetjes bloot te gaan.

 

Duh wattuh. :o? Nou ja precies dat. :') Inmiddels komt er een beetje souplesse in de dat kleine witte monstertje. Eerder had ze de flexibiliteit van een heks met een ingeslikte bezemsteel. :') Gewoon omdat het kon. Was ook niet anders opgeleid. Overigens niet dat ze slecht was opgeleid. Denk dat er gewoon niet zoveel meer meegedaan is als er op zitten en vooruit. :+

Het eerste jaar hebben we zelf aangerommeld en inmiddels een half jaar in training bij een fijne instructrice. Hieronder wat stills uit de les van vandaag. De obstakeltraining was gratiszzz. *D *D

Op dit moment werken we vooral aan het ontwikkelen van het daadwerkelijk gebruiken van de totale bovenlijn. Ze laat graag de lendenen wat inzakken. Onlangs is ze, nadat ze al eerder de osteo check-up heeft gehad, gemasseerd volgens de jack meagher methode. Nu weer de eerste les.

Oh ja….ze is een 7 jarige connemara merrie van het duidelijke type. Ze windt nergens geen doekkies om en blieft graag behandeld te worden als een echte dame. :(:) :+

We begonnen vandaag zoals gebruikelijk in de stap. Ondanks dat ze hier regelmatig wat taktfoutjes in vertoond was deze al weer mooi verbeterd en tijd voor een overgang naar de draf.

….of niet. :+ Er was een golfplaat een eigen leven gaan leiden en deze schoof vrolijk over de grond heen en weer. Noot WIJ zijn geen helden. :')
Afbeelding

Dappere dame als ze ergens toch wel is eens de boel van dichtbij inspecteren. :7
Braaf hoor. <3

Afbeelding

Golfplaat door de juf getemd en we konden weer rustig ademhalen…..of niet. _O-

Afbeelding

Er kwam een kleine verrassing uit de weilanden van achteren op haar af gehold. Geen idee bij wie hij hoorde, maar zorgde wel voor nog wat extra oefening stress release. := %) :)) ( wat is het toch ook een lekkere chick :~ )

Afbeelding

Gedoe gehad en eindelijk aan de bak. Ondertussen kwam de giertank ook nog even voorbij, de politie scheurde op een 100 meter afstand met gillende sirenes over de N-weg en naast de bak werd er nog wat kleinschalige bouwwerkzaamheden verricht. Peanuts zeg ik. _O-

Huiswerk hebben we nog genoeg, maar ik ben zo ongelooflijk blij met de ontwikkeling. :)

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Recht boven de pony blijven is bijvoorbeeld nog zo’n aandachtspuntje. Wel blij met de opstijgende pony. Moet je maar kunnen als er iemand enigszins ( O:) ) tegen de beweging in zit. :+

Afbeelding

Afbeelding

Mooi moment waarop je nog de wat hangende lende partij kan zien. Beetje een stoere nek trekken en dan je gatje er achter aan laten bungelen. :')

Afbeelding

Ben je bijna aan het einde van de les….blijken de grassprietjes de verkeerde kans op te wuiven als je wilt wijken vanaf de hoefslag. Logischerwijs pony van slag…. 8)7 :')

Afbeelding

Daarna wel braaf een pasje opzij. Moet ook nog van alles mee om het verder uit te werken, maar voor enkele weken geleden keek ze nog zo :o? naar achteren op een eenzijdige beenhulp. Dus grote meid. <3

Afbeelding

Oh en dan heb ik gewoon 2 plekjes over. Die kunnen na-tuur-lijk niet ongebruikt blijven. O:) Nog effies, voor de leuk, omdat het kan 2 plaatjes van ons eerste officiele concours. <<)

Afbeelding

Afbeelding

Met Heksje weer naar de juf geweest vandaag. Ondanks dat het wat krap gepland was stond ze zo op de trailer. Even een kleine draai met het touwtje achter de billen en hoppa daar stonden 4 pootjes op de wagen. Stang er op. Mest ruimen…..nog een keer mest ruimen :roll: en we konden gaan.
Netjes op tijd ter plaatse. Pony opgezadeld en alvast even wat gestapt in de bak.

Doel 1 was de hele baan gebruiken. De piepkont in mij is er heilig van overtuigd dat de omheining bijt en dat er aan de andere kant van de baan een heul eng monster zit. :+
Vandaag vooral aan de slag geweest met het rekken en strekken van de linkerzijde van het pownielijf.
Ze houdt dit wat strak en vooral ter hoogte van de schoft en overgang naar de rug. Zeker als ze wat gezien heeft. :wow: Gelukkig is ze doorgaans zeer geconcentreerd en weinig alert op de omgeving. Tenminste in mijn dromen. :Y) In de realiteit is het gewoon een kleine gluurkont …. net als de baas. :7
Van de juf voor mijzelf een focuspunt meegekregen om zelf ook ergens op de concentreren bij mezelf in plaats van heel druk bezig te zijn met truus de mier. Stomme juf had me door. ^) :D :D :D
Tot slot nog geknutseld aan de galop. Was verdorie maar weinig voor nodig en ze springt zo aan in de rechtergalop. Was niet grappig. :') Zit je daar weken op te horken en te prutsen zonder al te veel succes. _O- _O-
In het onderstaande filmpje zijn we daar ook mee bezig. Haar op de druk van het buitenbeen wat meer richting de travers laten lopen. Lees kontje net wat naar binnen. Daar loslaten en binnenbeen net een fractie meer naar voren. Galophulpje…..en het wonder is geschiet. Voor de oplettende kijker. Ja ze springt nog totaal niet mooi naar voren aan, maar ze springt aan. :7

 

Moet zeggen dat ik ondanks mijn kromme rug, holle onderrug en kromme bovenrug, eigenlijk best tevreden ben met mijn eigen zit.We gaan weer aan de arbeid en als mooie start van het nieuwe jaar mogen we 2 januari weer naar de achterhoek naar de juf.

Wij hebben weer een lesje gereden. Sneeuwwitje had haar wratje weer opgeplakt en liep te mokken met laden. :roll: Daardoor zouden we al 30 minuten later dan gepland aankomen. := Werden we door de navigatie ook nog een keer via een andere route gestuurd, waardoor we klem stonden op een landweggetje en we konden een paar 100 m in de achteruit voordat we konden draaien. Stress …. zeg maar. :7
Gelukkig had juf J. nog tijd. Madammetje opgezadeld. Oortje ingeplugd en rijden met die kadet. Even de voortgang van de afgelopen 3 weken besproken. :)
Samenvatting en advies ‘an die arbeit’ massa op dat lijf gaan kweken. ~~}>
Stukjes waar ik tegen aanliep kan ik gewoon doorheen gaan trainen. Ze vindt het slechts moeilijk en even wennen. :D Het is zo poppig. Als ze iets moeilijk vindt schudt ze altijd even met haar hoofd. :))
In stap vooral gewerkt aan tempo controle en de impuls zien te verkrijgen dat ze dusdanig vooruit gaat denken dat je die activiteit in de hand kunt voelen en bij een kleine hulp ook direct voorwaarts gaat.
In draf mocht deze keer ook het gas los en veel aandacht voor het rechtrichten en door de grenzen heen rijden. En dan vooral de grenzen waarin ze spanning vertoont en zij moet leren loslaten én doorsjouwen. ~~}>
Startje gemaakt met het wijken. Kostte even wat moeite om de bips opzij te krijgen, maar uiteindelijk konden we een keertwending om de voorhand eruit frutsen in stap. Later in draf ook nog mee bezig geweest om de bips wat naar buiten te plaatsen op de volte. Vond ze moeilijk, maar ze doet echt dapper haar best. <3
Nog de galop meegepakt. Aanspringen rechts was natúúrlijk met de hulp van de juf geen enkel probleem. Jammer. ^) ^) ^) :')
Tot slot nog een stukje draf. Actief, wat meer naar bovengesteld zodat ze echt haar hals zelf moet dragen en werken aan de losheid en nog even rechthouden op de uitgezette lijn. Succes daarmee. <<)
Veel huiswerk. Vooral veel gaan trainen, pijnpuntjes opzoeken en met basisvoorwaarde dat ze voorwaarts blijft er doorheen gaan werken. Niet meer tutten, puppy arbeid in de kelderkast. :7

Het sprookje ging ongeveer zo. :+

2 november 2014 –> Er komt noooooooooooooooooooooooit meer een paard. :n :n :n

12 november ging de volgende mail de deur uit. O:)

Op jullie website heb ik onderstaande merrie gezien en zij heeft mijn
interesse gewekt.
Graag zou ik willen weten of zij nog bij jullie aanwezig is en of het
mogelijk is om haar aanstaande zaterdag 15 november te bezichtigen.

Het gaat om;

Naam: Sky Marian

*Afstamming:* Fernville Danny x Westside Fred
*Leeftijd:* 5
*Type:* Imp Connemara D Pony
*Geslacht:* Merrie

Zaterdag 15 november zijn we wezen kijken. Stond daar toch een inieminie iel popperig wit merrietje. Ons eerste proefritje. Rijkleding uit een 3 maten breder verleden en toch een beetje boel van nerveuze, maar ze voelde zo vertrouwd.

Afbeelding

Tja dat werd een inpakken en wegwezen. :o
Laat 15 november de dag van de sinterklaasintocht zijn van 2014 en wij hebben een zoontje. Toen nog 4. Arme dier heeft tot vertrek van sinterklaas ‘amerigo’ geheten. :')

IMG-20141115-WA0000

Zondag 16 november werd ze gebracht op de nieuwe stal die we op zaterdagochtend nog snel hadden bekeken en besproken. Iets met impulsief. :+ Het Pennymeisje in mij was als een kind zo blij. :):)
_MG_2498

Het lieve popperige merrietje bleek al snel een pittige Ierse tante met een heksenmuts op en een wrat met haren er op. Wat kon die uit de hoek komen. Nooit lelijk, maar wel euh…..duidelijk. :+

Meet de HEKS. }>

Afbeelding

Ik heb heel wat met mezelf te stellen gehad het afgelopen jaar. Wat een spiegel houdt ze me voor.
Was veel banger geworden als dat ik dacht. Zag overal beren op de weg….ach en als ik ze al zag dan verzon zij er nog wel een paar bij. :')

Maar wat een fantastische pony is het. Verschrikkelijk lief voor onze zoon. Die hem altijd nog liefkozend zijn ( >;) ) pony noemt. Samen met hem thuis een kleine obstakeltraining bedacht. “MAM….mag ik mijn bellenblaas meenemen?”. Tuuuuuurlijk popje. Neem jij jouw bellenblaas, maar mee. :))

Afbeelding

Afbeelding

Na heel lang twijfelen en tig schoppen onder mijn gat hebben we ons ingeschreven voor het ONCK. Het Open Nederlands Connemara Kampioenschap. Voor die tijd al duizend doden gestorven en bij de aanblik van het terrein in Ermelo sloeg mijn hersenpan op hol. :oo :oo
Zenuwen bij elkaar geraapt en rondgereden met 2 doelen. Meedoen én boven blijven. :7
We gingen overwegend als een kip zonder kop door de bixieproef heen _O- maar zo waar zaten er hele kleine fijne stukjes in. :)
Zo verschrikkelijk trots dat we deze stap gezet hadden. <3

Afbeelding

Dit smaakte natuurlijk naar meer. Eenmaal het paardenvirus weer aangewakkerd was er vooral de wens om gewoon aan leuke dingen te kunnen deelnemen.
Zo spotte ik op boktmarkt de obstakeltraining in Zutphen bij stal wenning.
Powny ingeladen en hoppa!!! :D Wel met beren op de weg en de nodige zenuwen. Deze hebben dan ook hun eigen plek op de achterbank gekregen. Ze zijn er immers toch altijd bij. :7

Kiek ons nou eens dapper wezen. _O- _O- _O-

Afbeelding

Een heksje dus. :')
Afbeelding

Maar in haar schuilt een heel dapper ijverig snoetje wat altijd bereid is haar best te doen. :+:
Afbeelding

Whoppa *\o/*
Afbeelding

Ach en waarom dan ook niet nog even de centrale keuring mee doen met je grote mond. :o
Had ik verdorie die beren samen met de zenuwen relaxt op de achterbank geparkeerd…..wilde die pokkiepownie de trailer niet meer op. Heb me helemaal sufgeoefend de laatste week. De dag voor de keuring heb ik jankend als een klein kind op mijn hurken in de trailer gezeten. Komt die sn*l me voorbij gewandeld. “Weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga hier even hooi eten. Oké?” GRMBL *pruttel*. -:(-
Dood of de gladiolen, maar die pony gaat morgen mee. ^) ^) ^)

Uiteraard laadde ze de dag van de keuring zonder problemen. Stond met 2 minuten op de wagen en 3/4tier te vroeg waren wij op de plek van bestemming.
Zelf altijd alleen ruinen gehad dus geen bal verstand van de keuring. Mijn hoofddoel was al bereikt. Aanwezig zijn mét pony.

En verdulleme. Ze werd gewoon als klasse 1 pony opgenomen in het stamboek. *\o/*
Later op de dag sleepte ze er in haar rubriek nog een 1e premie uit en een tweede plaats. =:)
De glimlach was er niet meer af te poetsen.

En ja …ze is wit…..en nee ik hoef er niet veel voor te doen…. hare koninklijke hoogheid de heks wenst zichzelf niet vies te maken. >;)

Afbeelding

Bestgaand rijpaard was een rondje voor de eer en vooral de ervaring. Niet miepen en gewoon rijden op vreemd terrein. ~~}>
Afbeelding

Tijd voor rust in de tent en thuis rustig doortrainen. Tijdens de keuring was er al gevraagd of ik eventueel ook mee zou willen doen aan een trainingsmiddag bij dressuurinstructrice Ineke Jansen.
Leek mij heel erg gaaf, maar kon toevallig die dag niet. Afgelopen weekend is het feestje herhaald en hebben we een half uurtje gelest. Überhaupt onze eerste les eigenlijk. Had nog altijd geen instructie kunnen vinden die bij mij zou passen.

Afbeelding

Afbeelding

14.
Afbeelding

Les is zo goed bevallen dat we gelijk 2 nieuwe dates hebben geprikt. *\o/*
Kunnen we verder werken aan het B-debuut. Startpas ligt al even ongebruikt in de kast. Denk dat perfectionisme een plekje moet krijgen naast de beren en de zenuwen. :')

En heksje zelf…..eigenlijk heb je al heel lang gelijk Punz…..ze is gewoon een sneeuwwitte fee. <3 <3 <3

Afbeelding

Noooooooooit meer een paard……. beste keuze ooit. :)) :)) :))