We’re back!!!

Na mijn valpartij van afgelopen vrijdag toch een paar dagen behoorlijk last gehad van mijzelf of liever gezegd de angst in mij. Geen idee waarom ik dat zo sterk heb, maar het kan bij tijd en wijle behoorlijk de boventoon voeren. Alsof je eigen angst met de voorzittershamer in de klauwtjes aan het hoofd van de vergadertafel het één na het andere besluit neemt. Vrij jammer…

Zondag met de les al een goede oppepper gehad en maandag thuis weer fijn kunnen sturen. Vandaag de angst netjes opgeborgen op zolder met een laagje stof er over. Ik kom je wel weer halen als ik je nodig heb schatje. 

Net een beetje geknutseld en geprutst met het aangereikte gereedschap. Niet met een specifiek doel heel eerlijk gezegd. Gewoon lekker sturen en zien waar we op uitkomen. Eerst nog een paar sputters op de tuinslang in de verte. Van het niet giftige soort hoor dus geen zorg. Als vanouds gas er op bij de twijfelpasjes  bij het zien van de blompkes langs de kant, de restanten mest op de grond en de paar platgestampte plekken. Tot mefroi zelf het tempo ging bepalen en met van die voorbenen als tentharingen (lang en de grond in) in de rondte liep te paraderen.
Tempocontrole…..bepalen van de hoofd/ halshouding….nageeflijkheid…..rechtrichten. Echt als je mij een keer midden in de nacht wakker maakt (levensgevaarlijk overigens… ) dan heb ik geen idee waar mijn huis woont, maar dit rijtje kan ik ondertussen dromen. Uitvoeren is een ander dingetje, maat het gaat de goede kant op zeg maar.  Galop kreeg ik zowaar fatsoenlijk door de wending gestuurd waar ik al heel erg blij mee was. Af en toen nog wat scheef, maar al veel beter in het spoor en dat zonder in draf te kukelen…..nou ja …..in ieder geval niet zo vaak als anders.

Tot ik het voor elkaar kreeg om madammeke een hele lange zijde op eigen benen te laten lopen, recht en los van de hand met goede aanspanning en voldoende lengte in de bovenlijn. Inwendig de hoela én de macarena gedanst. Had immers toch bijna 40 meter de tijd dus daar kan best een tweede dansje vanaf. In de bocht flopste toch het rechterschoudertje er uit en toen was de pret over voor dat moment,  maar wat maakt het uit….we’re back!!!