Daar is ze weer. Het valse witte loeder.
30 augustus hebben we meegedaan aan de centrale keuring van het connemara stamboek.

De zenuwen pret begon al lang van te voren. Zal ik haar wel of niet opgeven. Is ze wel connemara genoeg en niet toch te smal en te iel. Wil ze voor 1 x wel 5 minuten niet als Charlie Chaplin staan. Oftewel er waren al heel wat beren op de weg voordat de weg überhaupt aangelegd was.

Maar goed eenmaal het inschrijfformulier binnen kon de puzzel beginnen.

Ria/ Barbara (of andere snuggere mensen) Zit nog even te kneuzen op de rubrieken. Heksje is nog niet opgenomen in het stamboek. Zij moet dus eerst rubriek 0 doen voor de stamboekopname. En afhankelijk van de uitslag, klasse 1  , klasse 2  of klasse 3  kan ze mee doen aan rubriek 8 , 14 of niets? Heb ik ‘m dan goed begrepen?

Hoe moet ik dat aangeven op het formulier. Volstaat het als ik 8 of 14 aangeef?

Is het bestand nog digitaal te krijgen….tis nou een zooitje aan het worden.

Heb de rubrieken maar even verplaatst naar de achterzijde van het inschrijfformulier.
Was nu een onduidelijke bedoening geworden met al dat gestreep en gekras.
Inschrijving zit in de envelop en gaat vandaag weg.

Gelukkig was Barbara mijn redder in nood en heb ik nog heerlijk in een digitaal bestandje kunnen kliederen en kladderen.

21 augustus viel de catalogus op de mat en kon de echte drukmakerij beginnen. Wel vlechten, niet vlechten? Wanneer wassen….schimmel hè? Heb ik nog tijd genoeg om de kunst van een ander af te kijken? Na 18 jaar ruinen gehad te hebben die nog nooit op een keuring geweest zijn had ik natuurlijk geen enkel benul waar we in hemelsnaam aan begonnen waren.

We hadden in de aanloop er naar toe heel wat gedoe gehad met het laden op de trailer. Dusdanig dat het doel voor de keuring ophield met aanwezig zijn met pony. En wat denk je…..de Heks in haar wandelt zo de wagen op en dik 3 kwartier eerder dan gepland waren we in Heteren.

Aangemeld bij het secretariaat en voorzien van een nummer.

Zo af en toe deel je nog een vuile blik uit. Gewoon omdat het kan.

De dag startte met de stamboekopname. Ze stond nog in het veulenstamboek (klasse 3). Vooraf worden ze eerst gemeten en daarna gekeurd door de dierenarts. Voor degene die zich in het vorige topic afvroegen hoe groot ze is. De genoemde 1,47m is zwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar overdreven. Heksje is 1,44m.

Daarna wordt de pijpomvang opgemeten. Stamboek schrijft voor dat de omvang tussen de 18-21 cm moet zijn.
Nou heeft ze nogal slanke pootjes, maar kwam toch aan de 18 cm. Pfieuw.
(Dit been is geleend voor de beeldvorming. Heksje heeft witte pootjes.  )

Vervolgens wachten op de stamboekopname. Had nog net 2 tellen de tijd om te spieken en toen mocht ik hare koninklijke hoogheid de Heks ophalen. Trol had natuurlijk bedacht dat de korte route via de binnenbak een no go was.  En via de normale weg belande ze na een flinke sprong over een heel klein metalen richeltje van de deur buiten op het erf. Zucht…..op naar de jury.
Kreeg nog snel van de ervaren rotten in het vak en de ringmeester wat tips ingefluisterd.

Stilstaan was wat lastig. Ze hoorde achter zich het nodige geluid en wilde heel graag omdraaien en kijken. Helaas voor haar zou ze dan bultje af staan en moest ze toch even geduld opbrengen.
Tot slot nog een stukje stappen en draven.

Toen klaar. Punz kwam nog even vragen wat de uitslag was. Euh ja euh geen idee eigenlijk.
Nog geen minuut later was ze weer bij me terug om me te feliciteren met mijn klasse 1 pony.
Figuurlijk is mijn onderkaak op de grond geklapperd en weer terug, maar men wat was dat een tof cadeautje. Stond daar als een kind van oor tot oor de glimlachen met mijn poooowny in de hand.  (heb er geloof ik een royale emmer wortels en appels in gestopt in de loop van de dag.  )

Er volgde een geruime pauze voor de volgende rubriek. Eindelijk de tijd om te genieten van al dat connemara geweld en een poging gedaan om de truuk af te kijken. Niks van onthouden uiteraard.
Snel nog Eline zo lief gevonden om met ons mee te hollen in de snikhete hitte. Meid nogmaals echt heel heel heel heel erg bedankt.

Hier nogmaals het opstellen voor de jury in de rubriek van 4-6 jarige merries. Lukte net lang genoeg om de frustratie van haar in toom te houden.

Daarna volgde juryberaad. Heel lang juryberaad.
Uiteindelijk mochten we ons als tweede opstellen. Och man toen was de smile er helemaal niet meer af te poetsen. En verdeurie ze ging er gewoon met een tweede plaats én een eerste premie vandoor.

In het keuringsverslag werd het als volgt omschreven

De 4-6 jarige merries kostte de jury wat hoofdbrekens. Het was niet gemakkelijk een complete merrie aan te wijzen die rastype paart aan een goede beweging. Olijfje van de Leliaard ( alweer een produkt van Fee) kwam het dichtst in de buurt : een rastypische pony die wat formaat mist maar wel extra kan bewegen. Sky Marian is rastypisch met veel uitstraling maar is wat vlak in de beweging. Rosie van Strijthagen , die het beste Connemara type heeft liet het in de beweging zitten.

Het feestje was echter nog niet voorbij. Aan het einde van de dag zouden we nog deelnemen aan de rubriek bestgaand rijpaard dressuur. Dat zou echt een rondje voor de ervaring worden. We hebben ons rijtechnisch nog heel wat te ontwikkelen en ik wil daar ook de tijd voor nemen. Plus dat er ontzettend goede en fijne combinaties tussen liepen. Ondanks dat we na de eerste ronde klaar waren was ik zo ontzettend trots op mijn Heksje. Zo braaf in de binnenbak gelopen, tussen de (dek)hengsten, spiegel, vlaggen, reclameborden, jurytafel en publiek.

Sjucht wat ben ik toch onwijs blij dat ik vorig jaar ben gaan googlen op de connemara en deze teut vond.

Al met al was het een verschrikkelijk leuke en leerzame ervaring .

Snap overigens na het zien van de laatste foto waarom zoveel mensen vroegen of ik lang bezig ben geweest met wassen.

Maar nee dus. Sopje er over en ze was klaar.

Voor het eerst met mijn kleine witte heksje op concours. We hebben voor de ervaring een impulsproefje gereden. Evenement was het ONCK, oftewel het ‘open nederlands connemara kampioenschap’.

Sky aka de witte heks heb ik nu iets meer dan een half jaartje en ze is een 6 jarige connemara merrie.

Nou hou je vast…..ik ben gek op verslagen…..en foto’s. 

’s Ochtends thuis de taken verdeeld. Ik zou madam klaarmaken en mijn man onze zoon naar mijn moeder brengen. Dat liep allemaal lekker voorspoedig. Natuurlijk had ze nog even in het net vers beregende zwarte zand gelegen dus kon ze voor een tweede keer onder de slang. Maaaaaaaaar de knotten zaten er nog perfect in.
Ik haar gewassen en mijn man de trailer aankoppelen. So far so good. Totdat bleek dat de aansluiting voor het elektra niet op onze auto paste.  Stressssssssss zeg maar.
Gelukkig bood de staleigenaar uitkomst. Die had nog een stukkie wat het boeltje weer sluitend maakte. Oké ademhalen viel weer onder de mogelijkheden.

Madam voor de laadklep geparkeerd, wortel voor d’r neus en laden met die geit. Ondanks dat ze het toch wel weer even spannend vond stond ze er binnen een minuut op. Strakke score.
Onderweg alles prima en het boeltje op het terrein geparkeerd.

Voordat we haar van de trailer zouden halen eerst nog even rond gekeken. Toen sloeg mijn stress ook toe. Sjit dat is een groot terrein met aardig wat toeters en bellen.  (was 8 jaar geleden dat ik voor het laatst een concours gereden had.) Men ik was er echt heilig van overtuigd dat het laagvliegen, slidingstops en heel wat spring- en hupstaferelen zou geven.
En voor mijn neus zag ik alleen maar uberbrave connies zonder geneuzel hun ding doen. Waarom heb ik er nou niet zo 1? 

Enniewee tijd om de witte heks van de trailer te halen. Nou daar is ze dan met haar onvervalste heksenlook.

Ze vond het allemaal reteinteressant en heeft me een partij van zich af lopen brullen niet normaal.
Heksje heeft haar oren euh ogen uitgekeken.

Ik heb haar maar gewoon laten lopen en kijken. Met losrijden was ze echt heel erg braaf. Geen pas verkeerd gezet.

En zeg nou zelf niks mis met om het hoekske kijken.

Zo gaande weg kwam de ontspanning en als die er komt ga ik geconcentreerd rijden en duik ik voorover.

Toen werden we geroepen. We mochten naar de ring. Ria voorop en heksje er een beetje bibberig achteraan. Het juryhokje was wat spannend, maar wederom met wat hulp van Ria konden we onszelf melden. En toen de ring in……not.  Ze heeft de vlokjes op de grond geteld, samen met de juryhokjes, de mestcontainers en ze dacht no way.

Ria ( jaaaaaa mijn rots in de branding) even overlegd met de jury en ze mocht even een rondje meelopen om de baan te verkennen. Madammetje vond het nog altijd heel spannend en ze liep toch maar mooi in de rondte.
Variërend van

tot echt al mooie stukjes

Ze schrok nog even een keer toen de wind onder de parasol kwam en stond ineens op haar achterste pootjes. Heeft ze echt nog nooit gedaan.
Maar zonder problemen was ze weer om te draaien en liep ze verder. 

Het doel was meedoen en boven blijven. Dat is meer dan geslaagd. Ben zo verschrikkelijk trots op mijn tuttebelletje.
Met haar onvervalste heksenlook.

Ze had het zo netjes gedaan allemaal dat we besloten hebben het daarbij te laten en niet de parade te rijden. Die doen we volgend jaar, want dan doen we gewoon weer mee.
Ik ben zo ontzettend trots op die gekke theemuts. Wat is het potverdorie een ontzettend knappe dame.