Voor het eerst met mijn kleine witte heksje op concours. We hebben voor de ervaring een impulsproefje gereden. Evenement was het ONCK, oftewel het ‘open nederlands connemara kampioenschap’.

Sky aka de witte heks heb ik nu iets meer dan een half jaartje en ze is een 6 jarige connemara merrie.

Nou hou je vast…..ik ben gek op verslagen…..en foto’s. 

’s Ochtends thuis de taken verdeeld. Ik zou madam klaarmaken en mijn man onze zoon naar mijn moeder brengen. Dat liep allemaal lekker voorspoedig. Natuurlijk had ze nog even in het net vers beregende zwarte zand gelegen dus kon ze voor een tweede keer onder de slang. Maaaaaaaaar de knotten zaten er nog perfect in.
Ik haar gewassen en mijn man de trailer aankoppelen. So far so good. Totdat bleek dat de aansluiting voor het elektra niet op onze auto paste.  Stressssssssss zeg maar.
Gelukkig bood de staleigenaar uitkomst. Die had nog een stukkie wat het boeltje weer sluitend maakte. Oké ademhalen viel weer onder de mogelijkheden.

Madam voor de laadklep geparkeerd, wortel voor d’r neus en laden met die geit. Ondanks dat ze het toch wel weer even spannend vond stond ze er binnen een minuut op. Strakke score.
Onderweg alles prima en het boeltje op het terrein geparkeerd.

Voordat we haar van de trailer zouden halen eerst nog even rond gekeken. Toen sloeg mijn stress ook toe. Sjit dat is een groot terrein met aardig wat toeters en bellen.  (was 8 jaar geleden dat ik voor het laatst een concours gereden had.) Men ik was er echt heilig van overtuigd dat het laagvliegen, slidingstops en heel wat spring- en hupstaferelen zou geven.
En voor mijn neus zag ik alleen maar uberbrave connies zonder geneuzel hun ding doen. Waarom heb ik er nou niet zo 1? 

Enniewee tijd om de witte heks van de trailer te halen. Nou daar is ze dan met haar onvervalste heksenlook.

Ze vond het allemaal reteinteressant en heeft me een partij van zich af lopen brullen niet normaal.
Heksje heeft haar oren euh ogen uitgekeken.

Ik heb haar maar gewoon laten lopen en kijken. Met losrijden was ze echt heel erg braaf. Geen pas verkeerd gezet.

En zeg nou zelf niks mis met om het hoekske kijken.

Zo gaande weg kwam de ontspanning en als die er komt ga ik geconcentreerd rijden en duik ik voorover.

Toen werden we geroepen. We mochten naar de ring. Ria voorop en heksje er een beetje bibberig achteraan. Het juryhokje was wat spannend, maar wederom met wat hulp van Ria konden we onszelf melden. En toen de ring in……not.  Ze heeft de vlokjes op de grond geteld, samen met de juryhokjes, de mestcontainers en ze dacht no way.

Ria ( jaaaaaa mijn rots in de branding) even overlegd met de jury en ze mocht even een rondje meelopen om de baan te verkennen. Madammetje vond het nog altijd heel spannend en ze liep toch maar mooi in de rondte.
Variërend van

tot echt al mooie stukjes

Ze schrok nog even een keer toen de wind onder de parasol kwam en stond ineens op haar achterste pootjes. Heeft ze echt nog nooit gedaan.
Maar zonder problemen was ze weer om te draaien en liep ze verder. 

Het doel was meedoen en boven blijven. Dat is meer dan geslaagd. Ben zo verschrikkelijk trots op mijn tuttebelletje.
Met haar onvervalste heksenlook.

Ze had het zo netjes gedaan allemaal dat we besloten hebben het daarbij te laten en niet de parade te rijden. Die doen we volgend jaar, want dan doen we gewoon weer mee.
Ik ben zo ontzettend trots op die gekke theemuts. Wat is het potverdorie een ontzettend knappe dame.